Declaración d'Independencia de Filipines
From Wikipedia, the free encyclopedia
La declaración filipina d'Independencia asocedió'l 12 de xunu de 1898 nes Filipines, cuando les fuercies revolucionaries filipines sol xeneral Emilio Aguinaldo (quien más tarde se convertiría nel primer presidente republicanu de les Filipines) proclamaron la soberanía y la independencia de les Islles filipines del dominiu colonial d'España dempués de qu'ésta fuera ganada na Batalla de la Badea de Manila mientres la Guerra Hispanu-Americana.
 | El testu que sigue ye una traducción defeutuosa o incompleta. Si quies collaborar con Wikipedia, busca l'artículu orixinal y ameyora o completa esta traducción. Copia y apega'l siguiente códigu na páxina de discusión del autor: {{subst:Avisu mal traducíu|Declaración d'Independencia de Filipines}} ~~~~ |
 | |
| Tipu | declaración d'independencia |
|---|---|
| Estáu | Filipines |
| Creación | 12 xunu 1898 |
La declaración, sicasí, nun foi reconocida polos Estaos Xuníos o España, cuando'l gobiernu español trespasó les Filipines a los Estaos Xuníos nel Tratáu de París de 1898, por cuenta de una indemnización por gastos y activos perdíos.
Anque les Filipines celebraron el so primer Día de la Independencia el 12 de xunu de 1898, la so independencia nun foi reconocida polos Estaos Xuníos hasta'l 4 de xunetu de 1946. Dempués d'aquella fecha, el Día de la Independencia foi reparáu'l 4 de xunetu hasta que, en nome del nacionalismu y sol conseyu d'historiadores, el presidente Diosdado Macapagal robló l'Acta de República № 4166 na llei del 4 d'agostu de 1964, designando'l 12 de xunu que fuera reparáu hasta entós como "Día de Bandera", como "el Día de la Independencia" del país.[1]
Antecedentes
Historia
Independencia d'España
L'acontecimientu foi conducíu por Emilio Aguinaldo'l 12 de xunu de 1898. La bandera de les Filipines, que foi fecha en Ḥong Kong por Marcela Agoncillo, la so fía Lorenza y Delfina Yerbosa de Natividá, foi utilizada per primer vegada nesa ocasión. Esi tamién foi'l llugar onde'l Himnu Nacional Filipín, creáu por Julián Felipe, foi interpretáu per primer vegada pela banda de San Francisco de Malabon. El cantar foi tocada col nome de Marcha Filipina Magdalo, más tarde renombrada Marcha Nacional Filipina.[2]
El día de la Proclamación
La declaración, so la forma d'una proclamación, foi realizada en presencia d'un enorme ensame, el 12 de xunu de 1898 delantre de la casa ancestral del Xeneral Emilio Aguinaldo ente los cuatro y cinco de la tarde en Cavite el Viejo (agora Kawit), Cavite, a unos 30 quilómetros al sur de Manila. Nel eventu vio la izada de la Bandera de Filipines, fecha en Ḥong Kong poles Señores Marcela Agoncillo, Lorenza Agoncillo y Delfina Herboza, y la execución de la Marcha filipina (agora llamada Lupang Hinirang en tagalog), como Himnu Nacional que foi compuestu por Julián Felipe y tocáu pela banda de de guerra de San Francisco de Malabón.
L'Acta de la Declaración d'Independencia foi preparáu y escritu por Ambrosio Rianzares Bautista n'español, quien tamién lleó dicha declaración. Un cachu de la Declaración recuerda a dalgún párrafu de la Declaración d'Independencia de los Estaos Xuníos. La Declaración de Filipines foi roblada por noventa y ocho persones, ente ellos un oficial de l'armada d'Estaos Xuníos que guardó l'eventu. La proclamación de la Independencia de Filipines foi, aun así, promulgada'l 1 d'agostu, cuando munches poblaciones yá fueren entamaes so les regles impuestes pol gobiernu dictatorial del Xeneral Aguinaldo.[3][4] L'últimu párrafu diz qu'había un estranxeru» , el Sr. LM Johnson; al que se describe como un ciudadanu de los E.U., un Coronel d'Artillería».[5]
La Declaración del 12 de xunu foi modificada más tarde por aciu otra Declaración realizada en Manolos, Bucalan, por cuenta de la insistencia d'Apolinario Mabini, quien espresó les sos oxeciones ante la Declaración d'Independencia orixinal que, n'esencia, asitiaba a les Filipines so la proteición de los Estaos Xuníos d'América.
Dominiu d'Estaos Xuníos
Tres la Guerra d'España y Estaos Xuníos de 1898, Filipines quedó en poder de los Estaos Xuníos. Aguinaldo, xefe del movimientu nacionalista, foi ganáu pol nuevu exércitu d'ocupación. En 1900 el dominiu d'Estaos Xuníos quedaba aseguráu. Pero la voluntá d'independencia nun dexó, y en 1912 Woodrow Wilson dispunxo les primeres midíes destinaes a otorgar autonomía a la isla. Dende 1912, el movimientu de resistencia civil fíxose intensu y desamarróse un aportunante enclín antiamericanismu. En 1934, por decisión de Franklin D. Roosevelt, Filipines pasó de colonia a dominiu y escoyóse una Asamblea Nacional y un presidente, Manuel Quezón. Les rellaciones esteriores y la defensa del archipiélagu quedaben en manes d'EE.XX., que caltenía bases y controlaba la economía. EE.XX. prometió conceder la independencia absoluta a partir de 1946. (1967) Diccionariu enciclopédicu Quillet 4 (en castellanu). Arxentina: Editorial Arxentina Arístides Quillet, páx. 112.
Dominiu xaponés
Al sobrevenir la llucha nel pacíficu, mientres la segunda guerra mundial, los xaponeses ocuparon l'archipiélagu (1941-1942) y formaron un gobiernu títere. El 14 d'ochobre de 1943 concedieron la independencia a les Filipines.[2]
Reconquista d'Estaos Xuníos ya independencia
En 1944 empezó reconquistar d'Estaos Xuníos, que remató en 1945 sol mandu de Mac Arthur. Mac Arthur apurrió'l gobiernu a Sergio Osmeña, en 1946 foi escoyíu presidente Manuel Acuña Rojas y el 4 de xunetu foi proclamada la nueva independencia. (1967) Diccionariu enciclopédicu Quillet 4 (en castellanu). Arxentina: Editorial Arxentina Arístides Quillet, páx. 112.
La Bandera Oficial de la República de les Filipines. Les Filipines celebraron el so Día de la Independencia cada 4 de xunetu, el día del añu 1946 en que los Estaos Xuníos concedieron la independencia a la nación, hasta 1962, cuando'l presidente Diosdado Macapagal robló la Proclamación Presidencial númberu 28, treslladando la celebración oficial al 12 de xunu, el día del añu 1898 en qu'Emilio Aguinaldo declaró la independencia nacional d'España.[6]
Filipines na actualidá
El 12 de xunu de 1998, la nación celebró'l so añu centenariu d'independencia d'España. Les celebraciones fueron sosteníes simultáneamente a escala nacional pol entós presidente Fidel V. Ramos y comunidaes filipines per tol mundu. Una comisión foi establecida pa dichu acontecimientu, la Comisión Centenaria Nacional encabezada pol antiguu Vicepresidente Salvador Laurel presidió tolos acontecimientos por tol país. Unu de los proyeutos principales de la comisión yera la Esposición Pilipino, un magníficu escaparate de la crecedera de les Filipines como una nación mientres los 100 años pasaos, alcontraos en Clark Special Zona Económica (antes Base Aérea Clark) na Ciudá Angeles, Pampanga.
Testu del Acta de la proclamación d'independencia del pueblu Filipín
Ye obligatoriu indicar l'idioma de Wikisource. El Acta de la proclamación d'independencia del pueblu Filipín atópase na Biblioteca Nacional de Filipines.
Independencia de Filipines
El día de la Independencia de Filipines (Filipín:Araw ng Kasarinlan, Araw ng Kalayaan), que conmemora la declaración d'independencia d'España efectuada'l 12 de xunu de 1898, ye un día feriáu nacional en Filipines.[7]
Ver tamién
- Katipunan
- Tratáu de París
- Declaración d'Independencia de los Estaos Xuníos
- Día de l'Amistá Hispanofilipina
- Historia de Filipines
Referencies
Bibliografía
Enllaces esternos
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.