Cándido Bareiro
políticu paraguayu From Wikipedia, the free encyclopedia
políticu paraguayu From Wikipedia, the free encyclopedia
Cándido Pastor Bareiro Caballero (27 d'ochobre de 1833, Luque – 4 de setiembre de 1880, Asunción) foi políticu, diplomáticu y presidente de Paraguái.
Cándido Bareiro | |||
|---|---|---|---|
 | |||
25 payares 1878 - 4 setiembre 1880 ← Higinio Uriarte - Bernardino Caballero → | |||
| Vida | |||
| Nacimientu | Luque, 27 d'ochobre de 1833 | ||
| Nacionalidá |
 Paraguái | ||
| Muerte | Asunción, 4 de setiembre de 1880 (46 años) | ||
| Oficiu | políticu | ||
 | |||
Cándido Bareiro foi un diplomáticu d'enllargada carrera y gran esperiencia. Fíu de Luis Bareiro Montiel y Felipa Dolores Caballero Mayor, yera nietu del célebre prócer de la independencia paraguaya, Pedro Juan Caballero. Foi alumnu del colexu alministráu pol maestru arxentín Juan Pedro Esguilada.
L'escritor uruguayu José Sienra Carranza, que lo conoció nel entamu de les posguerra, dixo de Bareiro:
«... qu'esta dotáu de claru talentu, d'una ilustración nada vulgar, d'un esterior senciello y simpático»José Sienra Carranza
Más tarde, el periódicu La Llibertá de Buenos Aires, en 1877 considerar de notable familia, que curió con percuru la so educación unviándo-y a Londres, onde terminó los sos estudios. Integró'l primera pernomáu grupu d'alumnos becaos con destín a Europa, que partió a bordu del Ríu Blanco, el 2 de xunu de 1858.
Tornó al país a mediaos del mes d'avientu de 1863 y recibió una gratificación de 200 pesos. Nun esisten datos alrodiu de la culminación de dalguna carrera universitaria. Pero esiste un datu interesáu, Bareiro figura nuna llista de los principales vendedores de yerba al fiscu no que va del añu 1853 a 1865. En mayu de 1865 foi condecoráu cola Orde Nacional del Méritu, amás, d'un decretu qu'entendía tamién a José Falcón, Gumersindo Benítez, Carlos Riveros y Andrés Gill. Tamién ingresa a la orde masónica Fe, instalada n'Asunción el 28 de xunu de 1.869. Participó de les guerres civiles de 1873 y 1874.
Finó, por causa de una curtia enfermedá, na ciudá d'Asunción cuando taba entrando a la metá del so mandatu como presidente de Paraguái, el 4 de setiembre del añu 1880. El vicepresidente, Adolfo Saguier, nun pudo asocede-y, porque lo torgar un golpe d'estáu encabezáu pol Xeneral Bernardino Caballero y el ministru del Interior asumió'l mandu esa mesma fecha. Foi contemporaneu de José del Rosario Miranda y Gregorio Benítez.
El 21 de marzu de 1864 el gobiernu procedió al nomamientu de Cándido Bareiro como ministru, encargáu de negocios de la Llegación acreditada en Londres y París. A partir de marzu de 1864 hasta ochobre del añu siguiente tuvo que desempeñar dificultoses xeres que teníen estrecha rellación cola marcha de la guerra.
Cándido Bareiro yera un antiguu diplomáticu del gobiernu lopizta, foi un importante líder políticu de la posguerra. Foi Ministru ante Inglaterra y Francia. Fundó'l Club Unión d'Asunción, más tarde llamáu Club Unión del Pueblu, antecesor del Partíu Coloráu, y foi líder de “bareirismo”, participando nes guerres civiles de 1873 y 1874.
El 21 de marzu se 1864 foi nomáu encargáu de negocios de la Llegación acreditada ante París y Londres. El 30 de xunu de 1869 foi candidatu convencional constituyente pol club del Pueblu, pero pa la so mala suerte nun algamar los votos abondos pa la so consagración. El 22 d'agostu foi designáu xuez de comerciu, coles mesmes foi sindicáu como unu de los propietarios del prestixosu periódicu “La Voz del Pueblu”, que yera dirixíu pol médicu del cuerpu de sanidá militar arxentín, el doctor Miguel Gallegos.
La so actuación volvióse entá más intensa a partir de mayu de 1870. Foi secretariu de gobiernu nel gobiernu de Rivarola, participó de la revolución de Tacuaral y foi destituyíu. Tuvo na sulevación de Paraguarí y en febreru de 1874, tamién, na triunfante de Campo Grande. Siendo canciller mientres el gobiernu de Xovellanos, foi a Europa a enmendar el problema de los emprestos. Foi ministru de Facienda nel gabinete de Uriarte dempués del 4 d'abril de 1877.
Foi Presidente de la República de Paraguái ente'l 25 de payares de 1878 y el 4 de setiembre de 1880. Secundó-y na vicepresidencia, Adolfo Saguier. El so gabinete ministerial constituyir colos siguientes ministros:
Mientres el so gobiernu, el Paraguái tomó posesión del territoriu del Chaco dau pol veredictu arbitral del presidente d'Estaos Xuníos Rutherford Hayes (Laude Hayes); dar# en la refección del Palaciu de López, fundóse nueves colonies y fíxose posible la llegada de 1723 inmigrantes al país. Pedro Juan Aponte foi designáu obispu de Paraguái y adoptóse el Códigu Penal arxentín. Roblóse, amás, el tratáu Decoud-Quijarro, con Bolivia, pero nun foi ratificáu, Arxentina apurrió al Paraguái el territoriu de la Villa Occidental, actual Villa Hayes, instalóse la primer fábrica de xelu del país, producióse amás, el conflictu ente los poderes llexislativu y xudicial, pol exerciciu de la procuración per parte de los sos miembros. El 1 d'abril de 1880 Cándido Bareiro lleó'l so únicu mensaxe como presidente, en cuantes que se aldericó nel Senáu los proyeutos financieros del executivu y autorizóse el funcionamientu d'una llotería de beneficencia.
A principios del añu 1867 el Mcal. López pensó encamentar a Bareiro la misión de tresportase hasta los Estaos Xuníos pa estimar a les sos autoridaes una brindada participación. Lamentablemente ciertes dilixencies nun fueron cumplíes ce por be por Bareiro. El Mcal. pasara per alto un primer actu de desobediencia de lo so parte, pero asocedieron otros fechos qu'escarecíen de responsabilidá. López ordenó que se delegue a Benítez al Perú y asina espresar la declaración de refugo per parte del gobiernu escontra al tratáu de la Triple Alianza. Bareiro nun enfocó correutamente la indicación y de manera despreocupada contentar con unviar una carta, con fecha 14 d'avientu de 1866.[ensin referencies]
Dizse qu'unu de los errores de López foi escoyer como Encargáu de Negocios de Paraguái n'Europa a Bareiro. Dalgunos acusen a este de la derrota de Paraguái na guerra, yá que tenía como misión viaxar a Europa a mercar armamentu, pero los mesmos perdiéronse por causa de la so incompetencia. Tou esto nun tenía xustificación dalguna, asina que el 20 de xineru de 1868, Bareiro foi obligáu a apurrir el so cargu.[ensin referencies]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
