política española From Wikipedia, the free encyclopedia
María Dolores de Cospedal García (13 d'avientu de 1965, Madrid) ye una xurista (abogada del Estáu) y política española. Ye la secretaria xeneral del Partíu Popular y la presidenta del PP de Castiella-La Mancha. De 2011 a 2015 foi presidenta de la Xunta de Comunidaes de Castiella-La Mancha. De 2016 a 2018 foi ministra de Defensa d'España.
María Dolores de Cospedal foi la candidata pol Partíu Popular (PP) nes eleiciones de 2007 a la presidencia de la comunidá autónoma de Castiella-La Mancha, quedando'l so grupu parllamentariu na oposición tres los referíos comicios autonómicos y locales, anque llogró una meyora considerable con al respective de los anteriores comicios.
Darréu, nes eleiciones de 2011, consiguió'l 48,13 % de los votos, llevando al Partíu Popular de Castiella-La Mancha a la mayoría absoluta. Per primer vegada na historia de la democracia, el PP llograba gobernar la Xunta de Comunidaes de Castiella-La Mancha de la que foi presidente José Bono dende 1983 hasta 2004 y José María Barreda hasta 2011. Nes eleiciones de 2015, volvió ser la fuercia más votada col 37,49% de los votos, quedándose a un escañu de la mayoría absoluta. A pesar de la victoria, un pactu ente'l Partíu Socialista y Podemos la desbancó del gobiernu rexonal..[4]
El 3 de payares de 2016 foi nomada ministra de Defensa por Mariano Rajoy.
María Dolores de Cospedal nació en Madrid el 13 d'avientu de 1965, anque se crió y pasó la so infancia y mocedá n'Albacete, ciudá na que vive la so familia.[5] Cursó'l bachilleratu nel Institutu Bachiller Sabuco de la capital albaceteña. A los 18 años treslladóse a Madrid pa estudiar na Universidá CEU San Pablo.[6]
El so nome de nacencia ye María Dolores Cospedal García, que camudó nel so adultez.[7] La so familia ye orixinaria d'El Bonillo, na provincia d'Albacete, onde ella pasaba numberoses vacaciones. El so padre, Ricardo Cospedal, ye inxenieru agrónomu.
Con 17 años foi militante de les mocedaes del Partíu Reformista Democráticu, nel que'l so padre, Ricardo Cospedal, encabezó una candidatura.[8] Ye llicenciada en Derechu pola Universidá CEU San Pablo[9][10][11] ya ingresa por oposición nel Cuerpu Superior d'Abogaos del Estáu en 1991. Nel añu 1992 entra nos servicios xurídicos del Ministeriu d'Obres Públiques, Tresportes y Mediu Ambiente. En 1994 y hasta 1996 exerz d'abogada del Estáu, xefa nel Ministeriu d'Asuntos Sociales. En 1997 ingresa como asesora nel Gabinete del Ministru de Trabayu y Asuntos Sociales. En 1998 ye conseyera llaboral y d'Asuntos Sociales na Embaxada d'España en EE. XX.
En 1999 apuerta al cargu de secretaria xeneral téunica del Ministeriu de Trabayu y Asuntos Sociales. Ente mayu de 2000 y xunu de 2002 exerz como subsecretaria d'Alministraciones Públiques y darréu ente xunu de 2002 y abril de 2004 ye nomada subsecretaria del Ministeriu d'Interior, so les órdenes d'Ángel Acebes, onde vive de primera esquito los acontecimientos del 11-M. Ente mayu de 2004 y avientu de 2005 foi abogada del Estáu nel Tribunal de Derechos Humanos.[12]
El 3 de setiembre de 2009[13] casóse cola so pareya, l'empresariu y financieru Ignacio López del Fierro.[14][15] En 2011, foi convidada pol Club Bilderberg a asistir al so ciclu añal de conferencies.[16]
N'avientu de 2005 foi nomada conseyera de Tresportes ya Infraestructures del Gobiernu de la Comunidá de Madrid que presidía Esperanza Aguirre. Sustitúi nel cargu a Francisco Granados que pasó a ser el nuevu conseyeru de la Presidencia.
.jpg)
En xunu de 2006 sustituyó como senadora per designación de la Comunidá de Castiella-La Mancha a Rosa Romero Sánchez.[17] Tres les eleiciones autonómiques de la IX llexislatura, el 1 d'abril de 2008 ye nuevamente designada senadora de les Cortes de Castiella-La Mancha. En febreru de 2010 formuló la so primera interpelación oral sobre una posible conversión del aeropuertu de Ciudá Real nuna base loxística militar d'Estaos Xuníos (hasta esa fecha namái presentara entrugues escrites en cinco causes), que foi contestada pola ministra Carme Chacón.[18] El citáu aeropuertu entró en suspensión de pagu mientres el Gobiernu socialista.[19][20]
En xunu d'esi mesmu añu, el Comité Executivu Nacional del PP noma-y presidenta del PP de Castiella-La Mancha y candidata a presidir la Xunta de Comunidaes nes eleiciones autonómiques del 27 de mayu de 2007, en sustitución d'Adolfo Suárez Illana, tres l'arrenunciu a la candidatura de José Manuel Molina García.
En contra de dellos rumores qu'apuntaben qu'abandonaría la Presidencia del PP de Castiella-La Mancha si perdía les eleiciones, María Dolores Cospedal anunció tres la derrota eleutoral que siguiría presidiendo la so formación política en Castiella-La Mancha. Bastante ye que cuntó col sofitu de Madrid de la mano d'Esperanza Aguirre, a quien considera como la so mentora política.[21]
Tres la derrota del Partíu Popular nes eleiciones xenerales de 2008, convirtióse na primer muyer n'ocupar la Secretaría Xeneral del Partíu Popular, al ser ratificada la candidatura de Mariano Rajoy a la presidencia del PP a nivel nacional nel XVI Congresu. En 2010, el so sueldu de más de 200 000 euros añales en total, como secretaria xeneral y presidenta rexonal del PP, abogada del Estáu y senadora, xeneró un alderique políticu.[22][23]
Tres la polémica sobre la tema del so sueldu, y n'arrenunciando al so cargu como senadora en 2011, dexó de cobrar como secretaria xeneral del Partíu Popular, y pasó a cobrar una única retribución como presidenta de Castiella-La Mancha.[24] En concretu, un salariu de 67 892 euros añales.[25]
El 14 d'agostu de 2013 foi a declarar como testigu a l'Audiencia Nacional, tres les acusaciones de Luis Bárcenas por supuestos cobros en B. Tres estes primeres declaraciones, Cospedal afirmó que nunca cobró supuestos sobresueldos y negó irregularidaes mientres la so xestión.[26][27][28]
Nes eleiciones autonómiques de 2011, ganó con mayoría absoluta y un total de 564 335 votos, que-y dio 25 escaños, frente a los 508 776 del PSOE y 24 escaños.[29]
A los pocos meses d'empezar la llexislatura, unu de los medios internacionales referentes, el Wall Street Journal, califica-y como la nueva líder na cruzada de l'austeridá n'España.[30] Dende'l primer momentu Castiella-La Mancha conviértese nuna de les rexones que mayor esfuerciu fixo na so llucha contra'l déficit y n'aplicar una serie de midíes y reformes pa poder permediar les cuentes públiques de l'alministración. La dirixente popular al aportar al poder afirmó afayar la esistencia d'un déficit públicu maquilláu del 6,4 % (1742 millones d'euros) por 168 000 factures ensin pagar a provisores.[31] El so antecesor, el ex-presidente Barreda, retrucó-y cola cifra oficial publicada pola Intervención Xeneral, que certificó que xubía tan solo a 700 millones d'euros. La comunidá de Castiella La Mancha yera entós una de les menos empeñaes d'España, una delda qu'apenes suponía un 1 % del total.
Según dellos medios, la comunidá autónoma que presidía Cospedal foi la rexón que más amenorgó'l déficit presupuestariu.[32] Nos sos dos años de mandatu, Cospedal afirmó aplicar dalgunes de les iniciatives más significatives, el Plan d'Axuste de los Servicios Sociales Básicos, l'amenorgamientu del 60 % de los altos cargos, el 40 % del personal eventual, eliminación d'entes como'l defensor del pueblu o eliminación de más de la metá de los entes públicos.[33] Los retayos presupuestarios más conocíos, sicasí, céntrense n'inversiones y servicios al ciudadanu, siendo Castiella La Mancha la comunidá que más retayó nesi periodu, por casu en sanidá.[34]
El so gobiernu adoptó midíes polémiques, como'l zarru de les urxencies nocherniegues en dellos pueblos de la rexón (declarada illegal pol Tribunal Superior de Xusticia de Castila La Mancha), o'l treslláu de los enfermos castellanu-manchegos a clíniques privaes d'otres autonomíes, pa retayar les llistes d'espera qu'aumentaron un 50 % mientres la so xestión.[35][36][37] Los sos retayos de personal na Sanidá fixeron que per primer vegada, el númberu de médicos y enfermeros per habitante tea en Castiella La Mancha per debaxo de la media nacional y per debaxo de los encamientos europeos.[38]
Coles mesmes el so gobiernu foi bien criticáu por aumentar el númberu d'asesores y altos cargos según la so remuneración, hasta'l puntu de que'l so costu añal supera'l dineru dedicáu a ayudes a la dependencia, amontando los sos salarios añalmente en porcentaxes bien cimeros a los aplicaos a los emplegaos públicos, a los que retayó los sos salarios nel primer añu de mandatu.[39][40][41] Mientres la so xestión creó, cuando yera presidenta, unes 300 nueves tases ya impuestos.[42]
Dalgunos de los sos retayos fueron anulaos polos tribunales, por inorar les lleis y los procedimientos establecíos y los derechos de los trabayadores. Asina, el so gobiernu foi obligáu a readmitir a 500 funcionarios despidíos en 2012.[43]
N'ochobre de 2013 abrióse una investigación xudicial, esgazada del casu Gürtel, pola supuesta financiamientu irregular de la campaña eleutoral de María Dolores de Cospedal a la presidencia de Castiella-La Mancha en 2007. El dineru oxeto de la investigación (200 000 €), vendría de una sucursal de Sacyr y sería un pagu en cuenta de la contrata de retirada de basures mientres 10 años na ciudá de Toledo.[44] Nel momentu de l'axudicación, l'alcalde de la ciudá yera José Manuel Molina, del PP. Luis Bárcenas afirmó recibir esi dineru de la empresa, y apurrilo pa esti fin a José Ángel Cañas, xerente del Partíu Popular de Castiella La Mancha, que robló'l correspondiente recibí. Dolores de Cospedal presentó una querella en defensa del so honor contra'l primeru, que foi tornada.[45]
El 1 de xunetu del 2014 el que fuera tesoreru del PP de Castila-La Mancha, Lamberto García Pineda, ye citáu a declarar sobre'l cobru de los citaos 200 000 euros como imputáu, pol xuez del casu Bárcenas, Pablo Ruz.[46]
En xunetu de 2015 perdió'l Gobiernu rexonal a pesar de ganar les eleiciones autonómiques celebraes en mayu d'esi mesmu añu. Desallugada del poder, en payares de 2015 anuncióse que María Dolores de Cospedal sería la cabeza de llista del Partíu Popular al Congresu de los Diputaos nes eleiciones xenerales del 20 d'avientu de 2015 pola circunscripción de Toledo, resultando escoyida. Tres la repetición de les eleiciones el 26 de xunu, volvió ser reelixida diputada. El 29 d'ochobre Mariano Rajoy foi investido presidente del Gobiernu d'España y el 3 de payares anunció la composición del que sería'l so segundu executivu, siendo designada María Dolores de Cospedal ministra de Defensa. El 4 de payares xuró'l so cargu ante'l Rei Felipe VI y tomó posesión como ministra recibiendo la Cartera de Defensa de la mano del so predecesor, Pedro Morenés. Ye la segunda muyer qu'ocupa esti cargu tres Carme Chacón.
El 3 de xineru de 2017 aprució n'escena pública'l dictame del Conseyu d'Estáu sobre l'accidente del Yak-42 onde se reconocía oficialmente la responsabilidá del Ministeriu de Defensa na traxedia del Yak-42, asocedida en 2003, na que morrieron 62 militares. Dábase asina la razón a les families de los finaos y apuntábase al Gobiernu como corresponsable.
El dictame provocó un terremotu en Moncloa y nel Ministeriu de Defensa, que rápido entendieron que s'atopaben ante la mayor crisis política nos dos meses que diben de llexislatura. Sicasí, les estratexes pola qu'optaron una y otra parte fueron distintes.
Nel partíu y nel Gobiernu, y tamién en Moncloa, había voces que reclamaben remanar na tema del Yak-42 con ‘pies de plomu', procurando embrivir l'impautu y la importancia que diera al asuntu, con cuenta de la imaxe del Executivu nun se viera demasiáu castigada pol dictame. “Faer oyíos sordos”, n'otres pallabres. Sicasí, la estratexa adoptada por Cospedal foi bien distinta dende un primer momentu: optó por dar la cara, solicitó de forma voluntaria la so comparecencia ante la comisión de Defensa del Congresu pa dar esplicaciones, y anunció la so intención d'axuntase “cuanto antes” colos familiares de les víctimes, que nos últimos años habíen atopáu cerraes les puertes del ministeriu. La estratexa de Cospedal foi vista por gran per parte del PP como una temeridá. Consideraben que yera ponese ‘a tiru' de la oposición, nun asuntu bien delicáu pa la imaxe del partíu y del Gobiernu, incluyíu'l mesmu presidente Mariano Rajoy, que cuando asocedió l'accidente yera vicepresidente del Gobiernu.
Ente quien consideraben que nun tenía de venise de la manera que proponía la ministra de Defensa atopaba la vicepresidenta, Soraya Sáenz de Santamaría. Sicasí, la crisis escurrió tal que planiara María Dolores de Cospedal: el día 10 de xineru axuntóse coles víctimes y asumió la responsabilidá de Defensa, amás de pidi-yos públicamente sides y de promete-yos la restitución del dañu causáu.
El llunes 13 de xineru, Cospedal repitió esi discursu ante la Comisión de Defensa del Congresu y pidió “perdón en nome del Estáu por non reconocer con anterioridá esta responsabilidá”. Asumía asina'l papel de voceru del Estáu nesti asuntu. Cospedal ganó a los familiares de les víctimes y desactivó cualquier ataque de la oposición, a pesar de qu'antes munchos -y tresmitieron que taba enfocando l'asuntu de manera equivocada.
En Moncloa sorprendió cómo s'enriara l'asuntu ‘Yak-42', tamién la rapidez con que s'executara la respuesta. De siguío, asesores bien próximos al presidente encamentaron a Rajoy qu'asumiera esa mesma estratexa, a la vista de les bones resultancies llograes por Cospedal. Y asina lo fixo. El 31 de xineru, Rajoy axuntóse en Moncloa coles families del Yak, y prometió-yos una “satisfacción moral y jurídica”. Los representantes de l'asociación de víctimes aseguraron tres la xunta tar “bien esperanzaos”. A otru día, miércoles 1 de febreru, Rajoy faló nel Congresu y fixo “propies les pallabres” de Cospedal pidiendo perdón, al empar que se prometía que les coses van faese bien”. En Moncloa consideren que la crisis del Yak superóse, y que non yá s'evitó un trauma políticu, sinón qu'a la fin ameyoró la imaxe del partíu.
De resultes del respaldu del Gobiernu al informe del Conseyu d'Estáu, producióse la dimisión de Federico Trillo como embaxador d'España en Londres, que yera'l ministru de Defensa nel momentu en que producióse l'accidente.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.jpg)
.svg){kind=small}
