políticu español From Wikipedia, the free encyclopedia
José Bono Martínez (14 d'avientu de 1950, Salobre) ye un abogáu y políticu español del Partíu Socialista Obreru Español, presidente de la Xunta de Comunidaes de Castiella-La Mancha ente 1983 y 2004, ministru de Defensa ente 2004 y 2006 y presidente del Congresu de los Diputaos ente 2008 y 2011.
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Nació nel senu d'una familia faneguera. El so padre foi l'alcalde del so pueblu natal mientres la dictadura franquista;[10] la so madre baxaba d'una familia de propietarios y finó cuando Bono yera un neñu. Estudió'l nivel elemental en Alcaraz y darréu el bachilleratu nel Colexu Inmaculada Xesuites d'Alicante. Darréu, ingresó en ICADE (dependiente entós de la Universidá de Deusto), pa llicenciase en Derechu y en Ciencies Económiques.[11]
Bono, qu'entró a militar nel Partíu Socialista del Interior (PSI, depués Partíu Socialista Popular o PSP) en 1969, llicencióse en 1970 na Universidá de Deusto.[12] Empezó a trabayar como abogáu llaboralista.[13] Dende 1972, foi tamién profesor de derechu políticu na Universidá Complutense de Madrid. En 1977 actuó como abogáu d'una de les víctimes, Luis Javier Benavides, nel xuiciu pol atentáu terrorista perpetáu por comandos franquistes d'ultraderecha conocíu como la matanza de Atocha de 1977.[13] Ente 1979, añu en que'l PSP integrar nel PSOE, y 1983 foi diputáu a Cortes por Albacete.[14]
Ocupó'l cargu de Presidente de la comunidá autónoma de Castiella-La Mancha mientres seis legislatura consecutives (1983-2004), venciendo siempres por mayoría absoluta.
De forma informal, considerábase-y entós como unu de los trés barones del PSOE, xunto a Juan Carlos Rodríguez Ibarra y Manuel Chaves, tamién presidentes autonómicos.[15] Nes últimes eleiciones pa la Secretaría Xeneral del PSOE perdió frente a José Luis Rodríguez Zapatero por nueve votos. Mientres les Eleiciones xenerales españoles (2004), Zapatero aseguró que José Bono ocuparía'l Ministeriu d'Interior, anque finalmente ocupó'l Ministeriu de Defensa.[16]
Foi Ministru de Defensa (2004-2006) nel gobiernu presidíu por José Luis Rodríguez Zapatero.
El so primer llabor nel cargu foi llevar a cabu la retirada de les tropes españoles d'Iraq que se realizó ordenadamente y ensin contratiempos graves quitando un ataque puntual nel que les fuercies españoles tuvieron que responder con fueu real matando a unu de los insurxentes. Por esta retirada, el Conseyu de Ministros dio-y selmanes dempués una medaya. La concesión foi bien contestada, una y bones el mesmu Bono yera ministru, y arrenunció a la medaya, afirmando que'l so fíu pidir.[ensin referencies]
Darréu centróse en compensar a les víctimes del accidente del Yakovlev 42 tal que se comprometiera. En primer llugar trató d'esclariar afechiscamente la identidá de los 62 militares finaos. La repetición de los analises d'ADN insistentemente solicitada por munchos de los familiares al anterior Ministru de Defensa ensin qu'esti fixera casu dalgunu reveló que los cadabres nun fueren identificaos correutamente y topábense entemecíos.[ensin referencies]
Les fuercies militares españoles aumentaron la so presencia n'Afganistán. N'agostu del 2005, diecisiete militares españoles finaron mientres patrullaben n'helicóptero Puma 20 quilómetros al sur de Herat.[ensin referencies]
Empecipió los trámites pa la venta de delles fragates pa vixilancia costera a Venezuela,[17] decisión a la que s'oponía Estaos Xuníos, negando a España'l permisu d'enllantar nes mesmes equipos de teunoloxía d'EE.XX.[18]
En xineru de 2005, denunció ser afrelláu nuna manifestación de l'Asociación Víctimes del Terrorismu y tres díes más tarde dos militantes del Partíu Popular, que fueron identificaos en fotografíes del diariu El País, fueron deteníos mientres unes hores. Finalmente'l xulgáu de lo penal nᵘ 42 de Madrid archivó'l casu. Sicasí darréu y en razón a una denuncia presentada pol PP, l'Audiencia de Madrid condergó a los policías responsables por detención illegal, por falsificar l'atestáu policial y por coacciones, considerando probáu que'l Ministru nun sufrió agresión dalguna. El Delegáu del Gobiernu en Madrid dimitió en conociendo felicidá sentencia, que foi finalmente anulada pol Tribunal Supremu con fecha de 29 de xunu de 2007.[ensin referencies]
En xineru de 2006 destituyó al teniente xeneral José Mena Aguado por pronunciase políticamente sobre los inconvenientes que l'aprobación del proyeutu d'Estatutu d'Autonomía de Cataluña tendría pal Exércitu, y sobre la posibilidá de que l'exércitu interviniera, pola so cuenta, en casu de que'l nuevu Estatutu nun respetara, según José Mena, la Constitución Española.[ensin referencies]
El 7 d'abril de 2006 faise pública la so decisión d'abandonar el so cargu por motivos personales, ocupando la so cartera l'hasta entós ministru del Interior, José Antonio Alonso. Nel momentu de dexar el so cargu, yera'l cuartu ministru meyor valoráu.[19]
N'ochobre de 2006, el so nome embaraxóse como candidatu a l'alcaldía de Madrid y, anque en principiu nun refugó tal ufierta («A naide amárga-y un dulce», dixo nesta ocasión)[20], darréu tornar, cuando dalgunos yá daben por fecha tal candidatura.[21][22]
En marzu de 2015 reconoció que salió del Gobiernu pol so desalcuerdu cola aprobación del Estatutu d'autonomía de Cataluña de 2006.[23]
El 1 d'abril de 2008 foi escoyíu presidente del Congresu de los Diputaos pa la IX Llexislatura con 170 votos a favor, el so últimu cargu públicu, siendo'l primer presidente de la democracia escoyíu por mayoría simple na segunda vuelta, y non por mayoría absoluta.[24]
No referente al ámbitu puramente militar les sos decisiones recibieron crítiques y allabancies.
En marzu de 2010, el periódicu La Gaceta, perteneciente al grupu conservador Intereconomía, publicó una serie d'artículos sobre'l patrimoniu de José Bono y la so familia, acusándo-y de llograr parte d'él per medios ilícitos. A esta publicación siguió un discutiniu afaláu pol Partíu Popular. N'abril de dichu añu, el PP unvió un escritu a la Fiscalía Xeneral del Estáu apurriendo les publicaciones de La Gaceta como prueba, por que decidiera si yera necesaria una investigación. El 2 de xunu, el Partíu Popular presentó una denuncia acusando a José Bono de "delitos contra la Facienda Pública y contra l'Alministración Pública".[30] En recibiendo los allegamientos de Bono —ente elles, les declaraciones de bienes d'él y la so esposa—, la fiscalía archivó la denuncia.[30] Paralelamente, el 15 xunu de 2010, la Comisión del Estatutu del diputáu del Congresu, en recibiendo la documentación apurrida por José Bono, declaróse incompetente para dicha investigación cola astención del Partíu Popular.[31]
José Bono tuvo casáu cola guatemaliana Ana María Albina Rodríguez Mosquera[32][33] mientres 30 años, la madre de los sos cuatro fíos. El 19 de xunetu de 2010 el matrimoniu fixo oficial el so divorciu.[34]
| Predecesor: Leopoldo Torres Boursault |
.svg){kind=small} Secretariu cuartu del Congresu de los Diputaos 1979-1982 |
Socesor: Josep María Trias de Bes |
| Predecesor: Jesús Fuentes Lázaro |
 1983-2004 |
Socesor: José María Barreda Fontes |
| Predecesor: Miguel Ángel Martínez Martínez |
 Secretariu xeneral del PSCM-PSOE 1988-1990 |
Socesor: Juan Pedro Hernández Moltó |
| Predecesor: Javier Paulino |
Presidente del PSCM-PSOE 1990-1997 |
Socesor: Juan de Dios Izquierdo |
| Predecesor: Federico Trío-Figueroa |
2004-2006 |
Socesor: José Antonio Alonso Suárez |
| Predecesor: Manuel Pérez Castell |
Presidente del PSCM-PSOE 2004-2012 |
Socesor: Matilde Valentín |
| Predecesor: Manuel Marín González |
2008-2011 |
Socesor: Jesús Posada Moreno |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.jpg)
_pasador.svg){kind=small}
