From Wikipedia, the free encyclopedia
El clítoris ye un órganu del aparatu xenital femenín. La so única función conocida ye la d'apurrir prestar sexual a la muyer. La so punta o glande asoma na parte cimera de la vulva, pero estender pol interior de los llabios mayores, del perineo y arrodia el terciu inferior de la natura.
| Clítoris | ||
|---|---|---|
 Ubicación y anatomía interna del clítoris. | ||
| Llatín | [TA]: clitoris | |
| TA | A09.2.02.001 | |
| Arteria | Arteria dorsal del clítoris, arteria fonda del clítoris | |
| Vena | Venes dorsales superficiales del clítoris, vena dorsal fonda del clítoris | |
| Nerviu | Nerviu dorsal del clítoris | |
| Precursor | Tubérculu xenital | |
| Enllaces esternos | ||
| Gray | ||
| [editar datos en Wikidata] | ||
El clítoris tien cinco partes, de les cualos, cuatro son billaterales y simétriques. El glande ye la única parte visible. So la piel de los llabios mayores atópense los bulbos vestibulares, que se xunen per debaxo de la natura y arrodien la so entrada y el so terciu inferior. Externamente a ellos alcuéntrense los cuerpos pareados o crura, xuníos na llinia medio y separáu namái por un septo fibrosu,
El glande del clítoris asoma na parte cimera de la vulva. Ta parcial o totalmente recubiertu por una plega cutaneu llamáu capuchón, formáu pola unión, na so parte cimera, de los dos llabios menores.[1]
Nél concéntrense los nervios que producen prestar sexual na muyer. Hasta'l momentu esa ye la so única función conocida.
El cuerpu del clítoris puede llegar a tener un tamañu de 10 a 13 mm en toa'l so llargor, ente que'l glande clitoridiano mide ente 3 y 4 mm d'anchu, y ente 4 y 5 mm de llargu, n'estáu de reposu; n'ereición puede algamar de 10 a 15 mm de llargor.
Nel desenvolvimientu embrionariu, hai una fase en que dambos sexos son indistinguibles. El clítoris desenvuélvese coles mesmes que los demás órganos sexuales esternos de la muyer, dende la séptima selmana de la vida embrionaria, a partir del tubérculu xenital.
La estimulación del clítoris tien llugar mientres la masturbación o l'actu sexual. Dependiendo de la situación, como por casu, una pareya heterosexual o homosexual, la postura, etc., puede aguiyase de distintes formes, más o menos alcontraes o indireutes. Pa la masturbación del clítoris pol glande o parte visible, ye recomendable faelo indireutamente y con lubricación, yá seya producida o artificial. El clítoris al estendese per dientro puede llegar al orgasmu o clímax tamién por estimulación interna, esto ye, tolos orgasmos son clitorianos. [2]
En delles cultures africanes prauticar la infibulación o l'ablación –mutilación total o parcial– del glande del clítoris a una edá bien temprana, pa evitar que les muyeres conozan el prestar sexual y el orgasmu. Esta práutica ye considerada, neses cultures, parte d'un ritu de iniciación a la pubertá que se supón protexe la virxinidá de les muyeres y asegura que van vivir en castidá hasta'l matrimoniu.
El términu clítoris procede del griegu antiguu κλειτορίς (kleitorís), que foi reintroducíu ensin cambeos nel Renacimientu. El primer médicu antiguu en describilo y nomáu foi Ablondu d'Éfesu (sieglu i-ii d. C.). Esti autor señala qu'en griegu esistía un verbu deriváu, κλειτοριάζω (kleitoriázō), que significaba «afalagar(se) el clítoris pa producir prestar».[3]
La lliteratura médica moderna menta per primer vegada la esistencia del clítoris escontra'l sieglu xvi, anque hai discutinios sobre'l momentu exactu. Renaldo Columbus, tamién conocíu como Mateo Realdo Colombo, foi un profesor de ciruxía na Universidá de Padua, n'Italia, y publicó en 1559 un llibru, llamáu De re anatomica, nel que describió «la sede del prestar femenín». Columbus concluyó que «como naide afayó estos detalles y el so propósitu, si déxase que-y dea nomes a coses qu'afayo, tendría de ser llamáu “l'amor o dulzura de Venus”».
La aseveración de Columbus foi refugada pol so socesor na universidá, Gabriele Falloppio, quien describió per primer vegada les trompes de Falopio, tamién denominaes tubas uterines, y axudicóse el ser el primeru en describir el clítoris. Nel sieglu xvii, el anatomista holandés Caspar Bartholin –vease glándules de Bartolino– refugó dambes pretensiones, diciendo que'l clítoris yá yera llargamente conocíu pola ciencia médica dende'l sieglu ii.
Mientres la dómina victoriana del sieglu xix, les muyeres que carecíen problemes uterinos, hormonales o emocionales yeren diagnosticaes con una supuesta enfermedá llamada histeria femenina, que nun tenía remediu y solo podía ser amenorgada per mediu de masaxes de clítoris, equivalentes a lo qu'anguaño reconocemos como masturbación.[4] Los médicos manipoliaben la vulva de la paciente hasta qu'esta algamaba'l orgasmu, momentu en que s'aselaben los síntomes del so mal. La llista de síntomes acomuñaos con esti mal yera tan llarga que llegó un momentu en que se convirtió nuna epidemia; cuasi cualquier dolencia leve podía sirvir pa diagnosticar histeria.[5]
El xinecólogu William Masters y la sexóloga Virginia Johnson, conocíos popularmente polos sos dos apellíos xuntos, Masters y Johnson, y pioneros del estudiu de la respuesta sexual humana, efectuaron estudios sobre'l clítoris.[6]
Esisten alderiques sobre si ye un órganu vestigial, una adautación o si tien funciones reproductives. Geoffrey Miller dixo que'l clítoris humanu «nun amuesa nicios d'haber evolucionáu por seleición preferente, esto ye, pola eleición direuta de los machos sobre femes con un calter determináu. Nun ye especialmente grande, nin tien colores brillosos, o una forma específica, nin ta exhibíu na seleición mientres el cortexu».[7]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
