Apóstol
siguidor de Xesucristu encargáu de predicar From Wikipedia, the free encyclopedia
Na relixón cristiana, los apóstoles[1] (griegu: Απόστολος, 'unviáu' ) son los homes escoyíos por Xesús de Nazaré[2] por que fueren «pescadores d'homes»,[3] esto ye, pa multiplicar la so presencia y arrobinar el so mensaxe.[4] Por estensión, el términu apóstol aportó una espresión utilizada pa identificar al propagador d'una doctrina o creencia relixosa, ya inclusive a los individuos que tremen idees sociales y polítiques.[n. 1])y depués a más de quinientos discípulos unviaos por Xesucristu pa llevar la bona nueva al mundu y estender el Reinu de Dios na Tierra, a los que puede aplicáse-yos el títulu d'apóstol.[ensin referencies]
Sía que non, un apóstol tien de ser testimoniu del poder de Dios al traviés de la realización de señales, maravíes y milagros (sanación de los enfermos, esconxuros, resurreiciones), y de la predicación del evanxeliu.
Según el Nuevu Testamentu, los dolce apóstoles definitivos fueron aquellos que nun abandonaron a Xesús cuando esti indicólos que debíen comer el so cuerpu y beber la so sangre, simbolizaos pol vinu y el pan na Santa Cena, p'algamar la vida eterna (Xuan):
Dende entós munchos de los sos discípulos volvieron atrás y yá nun anduvieron con él.
Dixo entós Xesús a los dolce: ¿Queréis acasu dios tamién vós?
Respondiólu Simón Pedru: Señor, ¿a quién vamos dir? Tu tienes pallabres de vida eterna. Y nós creyimos y conocimos que tu yes el Cristu, el Fíu del Dios viviente.
Xesús respondiólos: ¿Nun vos escoyí yo a vós los dolce, y unu de vós ye diablu?
Ellos fueron, n'orde d'eleición:
- Simón, fíu de Jonás o Xuan (Simón bar Jonah o Šim`ôn bar-Yônâ) (Mt 16:18), renomáu por Xesús como Pedru (Mr 3:16). Tamién conocíu como Simón bar Jochanan (araméu) o Simón Pedru.
- Santiago'l Mayor, fíu de Zebedeo. Tamién conocíu pol nome Jacobo.[5][6]
- Andrés, hermanu de Pedru y antiguu discípulu de Xuan el Bautista.
- Xuan, el menor de los dolce, tamién fíu de Zebedeo (por tanto, hermanu de Santiago'l Mayor). Xesús llamó a dambos Bo-aner'gues, lo que significa 'fíos del truenu'. (Mr 3:17)
- Felipe de Betsaida
- Bartolomé, fíu de Talemai, llamáu tamién Natanael de Caná.
- Tomás, tamién llamáu Dídimo o Mellizu.
- Matéu, el publicanu o recaldador d'impuestos, llamáu tamién Leví.
- Santiago'l Menor, tamién conocíu como Santiago, fíu de Alfeo.
- Xudas Tadéu. En dellos manuscritos de Matéu, el nome «Lebbaeus» ocupa'l so llugar o ye llamáu Xudas, hermanu de Santiago (Lc 6:16).
- Simón el Cananéu, el Celador o Zelote (guerrilleru).
- Xudas Iscariote. Tamién ye referíu como «Xudas, fíu de Simón» (Jn 6:71; Jn13:26). Xudas, por causa de la so traición a Xesús, aforcóse (d'alcuerdu a Matéu 27:5 y Fechos 1:18) y arriendes de esto escoyóse a Matíes nel so llugar.
- Matíes, el socesor de Xudas, escoyíu a la suerte nel Monte del Sangre (Fechos 1, 12-26).
Toos ellos yeren galileos con esceición de Xudas Iscariote, que se presume yera de Xudea (pa dellos Iscariote significaría testualmente isqueriot, «de Queriot» al sur del distritu de Xudá); mientres dalgunos interpretar como d'Isacar.[ensin referencies] Dempués de la resurreición y ascensión de Xesucristu y tres suicidase Xudas Iscariote, los once Apóstoles restantes axuntáronse y escoyeron a Matíes pa completar nuevamente'l númberu de dolce Apóstoles unviaos a les dolce tribus d'Israel.
Nel Nuevu Testamentu y nos Fechos de los Apóstoles, son llamaos apóstoles otros personaxes, específicamente: Pablu de Tarsu y Bernabé. Otros son asimilaos al colexu apostólicu, como Silas, Timotéu, Tito, Andrónicu, Xoias.
La Ilesia utiliza'l títulu de apóstol antes del nome de los que reciben el serviciu d'apostoláu y tán al cargu de la Ilesia y de la espansión del Reinu de Dios. Como'l términu apóstol refierse a unviáu, dacuando amiéstase la mención d'a ónde o a quién se-y unvia: Asina, l'Apóstol Pablu ye l'Apóstol de los Xentiles.
La Ilesia católica utilizó darréu'l nomatu de apóstol —en sentíu más xeneral— pa otros propagadores de la so fe (por casu, San Francisco Javier ye'l Apóstol de les Indies), pero nun s'antepón el títulu al nome (nun se diz l'apóstol Francisco Javier).
Ilesia católica
La Ilesia católica, tantu na so caña llatina como na so caña oriental, afirma guardar la socesión apostólica histórica[7] per mediu de los sos obispos. Asina l'obispu de Roma ye socesor de Pedru, l'Obispu de Bizancio ye socesor del apóstol san Andrés. Nenguna ordenación episcopal ye válida si'l candidatu nun foi ordenáu por otru obispu que tenga socesión apostólica. Y asina socesivamente hasta remontase a los apóstoles.
La Ilesia Nueva Apostólica
La Ilesia Nueva Apostólica cree tar conducida por Apóstoles del tiempu final. La so fe en dicha afirmación anicia en que consideren indispensable l'actuar de los Apóstoles de Cristu por qu'ésti torne a la tierra a buscar al so pueblu pa una eternidá en gloria nos cielos.
La so creencia ye que, magar los Apóstoles del círculu primitivu finaron años dempués de l'ascensión de Xesús, nel sieglu XVIII volvió arramase'l Espíritu Santu pol cual fueron llamaos nuevos homes pa siguir col trabayu na viña. Pa los nuevos apostólicos el ministeriu del apóstol ocupa un llugar central na so teoloxía particular yá que por rellatu bíblicu creen que los apóstoles son indispensables pa conducir al pueblu nel tiempu final hasta que se cumpla la promesa del Fíu de Dios.[8]
Anguaño, la cabeza institucional de la Ilesia Nueva Apóstolica ye Jean-Luc Schneider, consideráu como apóstol mayor por dicha ilesia.
La Ilesia de Xesucristu de los Santos de los Últimos Díes
La Ilesia de Xesucristu de los Santos de los Últimos Díes («Ilesia SUD»; vease tamién mormón) cree que l'autoridá de los dolce Apóstoles orixinales ye una carauterística distintiva de la Ilesia verdadera establecida por Xesús na antigüedá y los tiempos modernos. Los miembros güei creen qu'esta autoridá perder del mundu dempués de la muerte de los Apóstoles orixinales de Cristu, y que foi restaurada por aciu el profeta José Smith mientres la primavera y branu de 1829. D'esi tiempu, la Ilesia afirma y da testimoniu de qu'esta autoridá o oficiu apostólicu ye tresmitida en socesión hasta güei, por orde d'antigüedá, dende'l so llamamientu y eleición. Na Ilesia l'oficiu d'Apóstol tien la función particular pero non limitativa de ser un "testigu especial" de Cristu ante'l mundu.
Ante la muerte de dalgún de los apóstoles, la organización actualizar col llamáu d'otru pa caltener el Quórum de Dolce, como Xesucristu establecer. Anguaño, los dolce apóstoles en La Ilesia de Xesucristu de los Santos de los Últimos Díes, son:
- Russell M. Nelson
- Dallin H. Oaks
- M. Russell Ballard
- Robert D. Hales
- Jeffery R. Holland
- David A. Bednar
- Quentin L. Cook
- D. Todd Christofferson
- Neil L. Andersen
- Ronald A. Rasband
- Gary Y. Stevenson
- Dale G. Renlund
En términos del gobiernu de la ilesia, tán en segundu llugar solamente na autoridá de la Primer Presidencia, que los sos miembros son de normal antiguos miembros del Quórum de los Dolce Apóstoles.
Na actualidá, los miembros de los quórumes de los Setenta son Autoridaes Xenerales de la Ilesia que reciben l'autoridá apostólica[ensin referencies] pero que nun reciben la ordenación al oficiu d'Apóstol. Ellos dediquen tol so tiempu al ministeriu.[9]
Denominaciones protestantes
Pa los Evanxélicos, Apóstol, designa a aquella persona que funda una ilesia, col fin de "expander el reinu de Dios", ye xunto al de Profeta, Evanxelista, Pastor y Maestru, unu de los cinco ministerios instauraos por Xesús.
«Apóstol» tamién ye usáu pa designar al propagador de cualquier xéneru de doctrina o creencia relixosa. Tamién s'aplica a individuos que defenden y tremen significatives idees sociales o polítiques. Asina, conocemos a José Martí como l'apóstol de la independencia de Cuba» o a Gandhi como l'apóstol de la non violencia».
- Nesti postrer sentíu fálase, por casu, de José Martí como l'apóstol de la independencia de Cuba, y de Gandhi como l'apóstol de la non violencia.
Definición d'apóstol cristianu
“Id y faéi discípulos a toles naciones, bautizándolos nel nome del Padre, y del Fíu, y del Espíritu Santu; enseñándo-yos que guarden toles coses que los mandé; y yo voi tar con vós tolos díes, hasta'l fin del mundu” (Matéu 28:19-20). Magar ta llargamente aceptáu que los dolce discípulos qu'escoyó Xesús -a los que s'añadió depués Matíes y finalmente Pablu de Tarsu- fueron los apóstoles orixinales; nun esiste consensu ente les distintes relixones cristianes al respeutive de qué otres persones, hasta l'actualidá, puedan usar esti títulu cola mesma autoridá orixinal. Delles ilesies, como la mormona y la Ilesia Nueva Apostólica, creen por fe tar conducíes por apóstoles de l'actualidá, que son escoyíos por Dios. Acordies con lo qu'apaez na Biblia, son cinco les carauterístiques necesaries pa ser llamáu «apóstol»:- Conocer personalmente a Xesús.
- Ser escoyíos y unviaos por Xesús.
- Ser testigos de Xesucristu resucitáu.
- Dar la vida por Dios y pol evanxeliu.
- Siguir a Xesucristu.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
