كونسيرڤاتوار پاريس

كونسيرڤاتوار پاريس
كونسيرڤاتوار پاريس
(باللغه فرنساوى: Conservatoire de musique)، و(باللغه فرنساوى: Conservatoire de musique et de déclamation)، و(باللغه فرنساوى: École royale de musique et de déclamation)، و(باللغه فرنساوى: Conservatoire de musique et de déclamation)، و(باللغه فرنساوى: Conservatoire national de musique et d'art dramatique)، و(باللغه فرنساوى: Conservatoire national de musique)، و(باللغه فرنساوى: Conservatoire national supérieur de musique)، و(باللغه فرنساوى: Conservatoire national supérieur de musique de Paris)، و(باللغه فرنساوى: Conservatoire national supérieur de musique et de danse de Paris)
الاسم المختصر	(باللغه فرنساوى: CNSMDP)
البلد	فرنسا
معلومات
المؤسس	برنارد ساريت
التأسيس	3 اغسطس 1795
الموقع الجغرافى
احداثيات	48°53′20″N 2°23′27″E
احصاءات
الطلاب
الموظفين
الموقع	الموقع الرسمى
	تعديل

كونسيرڤاتوار پاريس ( ) ، المعروف كمان باسم معهد باريس الموسيقي ، هيا كلية للمزيكا والرقص اتأسس 1795. يُعرف رسمى باسم Conservatoire National Supérieur de Musique et de Danse de Paris ( CNSMDP ) ، فى شارع Jean Jaurès فى الدايرة 19 فى باريس ، فرنسا . يقدم الكونسرفتوار ارشادات فى المزيكا والرقص ، بالاعتماد على تقاليد "المدرسة الفرنسية".كونسيرڤاتوار پاريس كان يضم كمان الدراما فى السابق ، لكن سنة 1946 تم نقل ده القسم لمدرسة منفصلة ، Conservatoire National Supérieur d'Art Dramatique (CNSAD) ، للتمثيل والمسرح والدراما. كونسيرڤاتوار پاريس النهارده تحت رعاية وزارة الثقافة والاتصالات و أعضاء منتسبون فى جامعة PSL .^[1] يرتبط CNSMDP كمان بـ Conservatoire National Supérieur de Musique et de Danse de Lyon (CNSMDL).

معلومات سريعة كونسيرڤاتوار پاريس, الاسم المختصر ...

إغلاق

Remove ads

فى 3 ديسمبر 1783 ، اقترح بابيلون دى لا فيرتى ، المشرف على Menus-Plaisirs du Roi ، تعيين Niccolò Piccinni مدير لمدرسة École Royale de Chant المستقبلية (المدرسة الملكية للغناء). اتأسست المدرسة حسب مرسوم صادر فى 3 يناير 1784 وافتتحت فى 1 ابريل مع المؤلف المزيكا فرانسوا جوزيف جوسيك كمدير مؤقت. رفض Piccinni الادارة ، لكنه دخل الكلية كأستاذ للغناء. كانت المدرسة الجديدة فى المبانى المجاورة لـ Hôtel des Menus-Plaisirs عند تقاطع شارع Bergère وشارع Faubourg Poissonnière. ^[2] ^[3] فى يونيه ، تمت اضافة فصل فى الخطاب الدرامى ، وتم تعديل الاسم لÉcole Royale de Chant et de Déclamation.^[4]

المعهد الوطنى للمزيكا

أنشأ برنارد ساريت المدرسة Gratuite de la Garde Nationale ، سنة 1792 ، اللى بقت فى العام اللى بعد كده المعهد الوطنى للمزيكا. تم تركيب ده الأخير كمان فى مرافق Menus-Plaisirs السابقة فى شارع Bergère ^[2] و كان مسؤول عن تدريب الموسيقيين لفرق الحرس الوطنى ، اللى كانت مطلوبة بشدة للتجمعات الكبيرة والشعبية فى الهواء الطلق اللى أقامتها الحكومة الثورية بعد عهد الارهاب .^[3]

تأسيس الكونسرفتوار

فى 3 اغسطس 1795 ، قامت الحكومة بدمج المدرسة الملكية مع المعهد الوطنى للمزيكا ،و ده اتسبب فى انشاء Conservatoire de Musique تحت اشراف Sarrette . بقى التنظيم المشترك فى المرافق الموجودة فى شارع بيرجير. ابتدا أول 351 تلميذا دراستهم فى اكتوبر 1796.^[3]^[5]

بحلول 1800 ، كان طاقم المعهد يضم بعض من أهم الأسماء فى المزيكا فى باريس ، بما فيها ، مع جوسيك ، الملحنون لويجى شيروبينى ، وجان فرانسوا لو سوور ، واتيان ميهول ، وبيير ألكسندر مونسينى ، و عازفى الكمان بيير بايلو ، رودولف كروتزر ، وبيير رود .^[3]

تقاليد كونسيرڤاتوار پاريس للفلوت

يتطلب تقليد الامتحان النهائى أو الاختبار النهائى ، concours ، من الطلاب ، فى نهاية دورة دراستهم ، أداء مجموعة معدة من المقطوعات المزيكا قدام لجنة تحكيم تتكون من الأساتذة والمهنيين المشهورين دولى فى آلة معينة ، وملحن solo de concours ، والمخرج. خلف الأبواب المقفولة ، سيتم تكليف المرشحين بمهام اضافية لأداء زى قراية البصر. فى القرن العشرين ، تم الحكم على المرشحين حسب لمعيار معين ، وحصل دول اللى أظهروا اتقان وفن متميز على جايزة Premier Prix ، اللى تُعادل دبلوم مع مرتبة الشرف العالية. دول اللى اخدو جايزة Deuxieme Prix ، حصلوا كمان على دبلوم لكن يمكنهم اختيار البقاء للمحاولة تانى بعد سنة للحصول على الجايزة الأولى. فيه مستويان أقل من التمييز ، Premier Accessit و Deuxieme Accessit ، و هو يسوا الاشارات الشرفية لكن بدون دبلوم. تاريخى ، الطلاب اللى فشلوا فى اجتياز الاختبار فى المحاولة الأولى سيعودون لمدة سنه لسنتين دراسة اضافية ويحاولو مرة ثانية. الطالب اللى يفشل فى الحصول على دبلوم أى من المستوى بعد محاولتين اضافيتين سيتم انهاءه من البرنامج.^[6]

Salle des Concerts du Conservatoire. قاعة حفلات كونسيرڤاتوار پاريس

اتفتح قاعة للحفلات المزيكا ، صممها المهندس المعمارى فرانسوا جاك ديلانى ، ^[7] فى 7 يوليه 1811.^[8] القاعة ، اللى لسه قائمة لحد النهارده ، كانت على شكل حرف U (مع الأوركسترا فى النهاية المستقيمة). كان جمهورها 1055. ^[9] كان يُنظر لالصوتيات بشكل عام على أنها رائعة. وصفها الملحن والقائد الفرنساوى أنطوان الوارت بأنها ستراديفاريوس لقاعات الحفلات المزيكا. ^[10] سنة 1828 ، أسس فرانسوا هابينك ، أستاذ الكمان ورئيس أوركسترا المعهد المزيكا ، Société des Concerts du Conservatoire (رائد أوركسترا دى باريس ). أقامت الجمعية حفلات مزيكا فى القاعة بشكل شبه مستمر لحد سنة 1945 ، لما نقلت لمسرح الشانزليزيه .^[11] قدم الملحن الفرنساوى هيكتور بيرليوز عرضه الاولانى Symphonie Fantastique فى قاعة المعهد المزيكا فى 5 ديسمبر 1830 بأوركسترا تضم اكتر من 100 عازف.

^[8]

مكتبة

اتعمل المكتبة الأصلية بواسطة Sarrette سنة 1801.^[12] بعد بناء قاعة الحفلات المزيكا ، نقلت المكتبة لاوضه كبيرة فوق ردهة المدخل. ^[2] فى تلاتينات القرن التسعتاشر ، بقا بيرليوز أمين مكتبة بدوام جزئى فى مكتبة المعهد المزيكا و كان أمين المكتبة من سنة 1852 لحد وفاته سنة 1869 ، لكنه لم يشغل منصب تدريسى. و خلفه فيليسيان دافيد كأمين مكتبة.^[3]

استعادة بوربون

تم فصل ساريت فى 28 ديسمبر 1814 ، بعد استعادة بوربون ، لكن أعيد فى 26 مايو 1815 ، بعد رجوع نابليون لالسلطة فى المائة يوم . بس ، بعد سقوط نابليون ، أُجبرت ساريت أخير على التقاعد فى 17 نوفمبر.^[12] تم اغلاق المدرسة فى ال سنتين الأولين من استعادة بوربون ، فى عهد لويس التمنتاشر ، لكن أعيد افتتاحها فى ابريل 1816 باسم المدرسة الملكية دى ميوزيك ، مع فرانسوا لويس بيرن مدير لها.^[3] سنة 1819 ، اتعيين فرانسوا بينوا أستاذا للجهاز. ^[9] من المحتمل أن يكون المخرج الاكتر شهرة فى القرن التسعتاشر هو لويجى تشيروبينى ، اللى تولى منصبه فى 1 ابريل 1822 و فضل فى منصبه لحد 8 فبراير 1842. حافظ شيروبينى على معايير عالية و كان طاقمه يضم معلمين زى فرانسوا جوزيف فيتيس وهابينيك وفرومينتال هاليفى ولو سوور وفيرديناندو باير وأنطون ريتشا .

^[3]

خلف الشيروبينى دانيال فرانسوا اسبريت أوبر سنة 1842. تحت قيادة أوبر ، شمل معلمو التركيب Adolphe Adam و Halévy و Ambroise Thomas ؛ مدرسو البيانو ، لويز فارنس ، وهنرى هيرز ، وأنطوان فرانسوا مارمونتيل ؛ مدرسو الكمان ، جان دلفين ألارد وتشارلز دانكلا ؛ و معلمى التشيلو ، بيير شيفيلارد و أوغست فرانشوم .^[3] سنة 1852 ، بقت كميل أورسو ، اللى درست مع لامبرت ماسارت ، أول طالبة تفوز بجايزة فى آلة الكمان.

^[13]

متحف الآلات

تم تشكيل متحف الآلات المزيكا ، اللى اتأسس سنة 1861 ، من مجموعة أدوات لويس كلابيسون .^[3]^[14] بقا مؤرخ المزيكا الفرنساوى غوستاف تشوكيه أمين المتحف سنة 1871 وقام بالكثير لتوسيع المجموعة وتحديثها.^[14]

الحرب الفرنسية البروسية و الجمهورية التالتة

فى الحرب الفرنسية البروسية ، وقت حصار باريس (سبتمبر 1870 - يناير 1871) ، تم استخدام المعهد المزيكا كمستشفى. فى 13 مايو 1871 ، فى النهارده اللى بعد كده لوفاة أوبر ، عين قادة كومونة باريس فرانسيسكو سلفادور دانيال كمدير - لكن دانيال قتل بالرصاص بعد عشرة أيام على ايد قوات الجيش الفرنسي. تم استبداله بأمبرواز توماس ، اللى ظل فى المنصب لحد سنة 1896. اتعرضت ادارة توماس المحافظة لحد ما لانتقادات شديدة على ايد الكتير من الطلاب ، وبالخصوص كلود ديبوسى .^[3] فى الفتره دى كان سيزار فرانك معلم للأعضاء ظاهرى ، لكنه فى الواقع كان يعطى دروس فى التكوين. حضر دروسه الكتير من الطلاب اللى أصبحوا بعدين ملحنين مهمين ، بما فيها ارنست تشاوسون ، وجى روبارتز ، وغيوم ليكيو ، وتشارلز بورديس ، وفينسنت دى اندى .^[3]

خلف ثيودور دوبوا توماس بعد وفاة الأخير سنة 1896. كان من الأساتذة تشارلز مارى ويدور ، وغابرييل فورى ، وتشارلز لينبفيو للتأليف ، و ألكسندر جيلمانت للأعضاء ، وبول تافانيل للفلوت ، ولويس ديمير للبيانو.^[3]

غابرييل فورى

ملف:Gabriel Fauré in his office at the Conservatoire 1918 - Gallica 2010 (adjusted).jpg

فورى فى مكتب المدير فى الكونسرفتوار ، 1918

كان متوقع يخلف Lenepveu دوبوا كمخرج ، لكن بعد " Affaire Ravel " سنة 1905 ، بقا مدرس رافيل Gabriel Fauré مدير. كتب لو كوريه ميوزيكال (15 يونيه 1905): "غابرييل فورى مفكر مستقل: وده يعنى أن هناك الكثير اللى ممكن أن نتوقعه منه ، وبكل سرور نرحب بترشيحه".^[15] عين Fauré ممثلين عن التفكير التقدمى (مثل Debussy ، و Paul Dukas ، و André Messager ) لمجلس الادارة ، وخفف القيود المفروضة على المرجع ، و أضف تاريخ مزيكا ومزيكا لالدورات الدراسية. شمل طلاب تكوين Widor فى الفتره دى داريوس ميلود ، وآرثر هونيجر ، وجيرمين تيليفير . ومن الطلاب التانيين ليلى بولانجر ونادية بولانجر . جديد على الموظفين كان ألفريد كورتوت للبيانو ويوجين جيجوت للأرغن.

^[3]

العصر الحديث

كونسيرڤاتوار پاريس نقل لمنشآت فى 14 شارع مدريد 1911.^[3]

خلف Henri Rabaud فى Fauré سنة 1920 وخدم لحد ابريل 1941. كان الطلاب البارزون أوليفييه ميسيان وجان لانجليه وجيهان آلان . شمل طاقم الشغل دوكاس وجان روجر دوكاس للتأليف ، ومارسيل دوبرى للأورج ، ومارسيل مويس للفلوت ، وكلير كرويزا للغناء.^[3]

زى كل المؤسسات فى باريس ، كان الكونسرفتوار يحكمه المانيا النازية وحكومة فيشى المتعاونة وقت احتلال فرنسا 1940-1944. فى ظل سياسات النظام المعادية للسامية ، تناوب مسؤولو الكونسرفتوار بين التعاون بنشاط لتطهير مدرسة الطلاب اليهود (فى حالة رابو) أو الشغل على اخفاء وحماية الطلاب و أعضاء هيئة التدريس اليهود (فى حالة خليفة رابو ، كلود ديلفينكور ).^[16]

كان ديلفينكور مدير من سنة 1941 لحد وفاته فى حادثة عربيه سنة 1954. كان Delvincourt مسؤول تقدمى ، أضاف فصول فى harpsichord و saxophone و percussion و Ondes Martenot . تضمن طاقم الشغل Milhaud للتكوين و Messiaen للتحليل والجماليات. سنة 1946 ، تم نقل الفنون الدرامية لمؤسسة منفصلة (CNSAD). خلف ديلفينكور دوبريه 1954 وريموند لوشور 1956 وريموند جالوا مونبرون 1962 ومارك بلوز 1984 و ألان لوفيه 1986. خطط لنقل معهد المزيكا و الرقص لمرافق اكتر حداثة فى Parc de la Villette ابتدت تحت Bleuse واستكملت تحت Louvier. تم افتتاحه كجزء من Cité de la Musique فى سبتمبر 1990.^[3] بعد اكتر من قرنين من المخرجين الذكور ، ايميلى ديلورم ، لمدة عقد من الزمان مديرة للأكاديمية الأوروبية للمزيكا ( (إنجليزية: Académie européenne de musique)‏ ) فى مهرجان Aix-en-Provence ، كأول مديرة للكونسرفتوار فى 14 ديسمبر 2019.^[17]^[18] تقوم المعاهد المزيكا الايام دى بتدريب اكتر من 1200 طالب فى برامج منظمة ، مع 350 أستاذ فى 9 أقسام.

CNSAD

وريث مبنى كونسرفتوار باريس الأصلى ، كونسرفتوار National Supérieur d'Art Dramatique (CNSAD) (المعهد العالى الوطنى للفنون المسرحية) هو المعهد المزيكا للتمثيل والدراما والمسرح ، والمعروف باسمه المختصر CNSAD . فى المبنى التاريخى الأصلى لـ Conservatoire de Paris فى شارع du Conservatoire فى شارع Sainte-Cécile فى الدايرة التاسعة فى باريس . يتم تقديم العروض العامة المجانية للطلاب فى CNSAD بشكل متكرر فى مسرح الكونسرفتوار.

CNSMDP

يعد Conservatoire National Supérieur de Musique et de Danse de Paris (CNSMDP) (المعهد المزيكا الوطنى الأعلى فى باريس للمزيكا والرقص) معهدًا شتوى منفصل للمزيكا والرقص. شيدت الحكومة الفرنسية حرمها الجامعى الجديد فى الدايرة 19 فى باريس . تم تصميمه بواسطة Christian de Portzamparc .اتبنا الأورغن الموجود فى الموقع سنة 1991 على ايد شركة Rieger Orgelbau النمساوية . عندها 53 توقف على 3 كتيبات ودواسات. تم تصنيع عضو اكبر من اكتر من 7000 أنبوب مع 91 توقف سنة 2015 على ايد نفس الشركة لقاعة السمفونية فى Philharmonie de Paris القريبة.

Remove ads

École Normale de Musique de Paris
بريكس دى روما

[1]
"Associés", PSL website.
[2]
Prod'homme & Crauzat 1929.
[3]
Simeone 2000.
[4]
Chouquet 1900, p. 391.
[5]
Pierre 1895, pp. 179–182.
[6]
Colgin, Melissa. "The Paris Conservatoire Concours Tradition and the Solos de Concours for Flute 1955-1990." D.M.A. Treatise, University of Texas at Austin, 1992.
[7]
Brault & Du Bois 1893, p. 53.
[8]
Simeone 2000
[9]
Charlton et al 2001.
[10]
Holoman 2004.
[11]
Holoman 2004; Pierre 1900, p. 771.
[12]
Chouquet 1900, p. 392.
[13]
Le Ménestrel (2 August 1903), p. 243.
[14]
Fétis 1878, vol. 1, pp. 181–182, "Chouquet (Adolphe-Gustave)".
[15]
Quoted and translated by Simeone 2000.
[16]
Fancourt، Daisy. "The Paris Conservatoire". Music and the Holocaust. اطلع عليه بتاريخ 2021-01-15.
[17]
Emilie Delorme, première femme nommée à la tête du Conservatoire de Paris [Emilie Delorme, first woman nominated as head of the Conservatoire de Pari], Le Monde (in French) 14 December 2019. Archived from the original on 14 December 2019. Retrieved 14 December 2019.
[18]
"The Académie – A Thousand and One Stories for a Twenty-Year Adventure" Archived 2023-07-29 at the Wayback Machine at the Aix-en-Provence Festival website.

Remove ads

[1] [1]
"Associés", PSL website.

[FOOTNOTEProd'homme_&_Crauzat1929-2] [2]
Prod'homme & Crauzat 1929.

[Simeone214-3] [3]
Simeone 2000.

[4] [4]
Chouquet 1900, p. 391.

[5] [5]
Pierre 1895, pp. 179–182.

[:0-6] [6]
Colgin, Melissa. "The Paris Conservatoire Concours Tradition and the Solos de Concours for Flute 1955-1990." D.M.A. Treatise, University of Texas at Austin, 1992.

[7] [7]
Brault & Du Bois 1893, p. 53.

[Simeone183-8] [8]
Simeone 2000

[FOOTNOTECharlton_et_al2001-9] [9]
Charlton et al 2001.

[FOOTNOTEHoloman2004-10] [10]
Holoman 2004.

[11] [11]
Holoman 2004; Pierre 1900, p. 771.

[Chouquet392-12] [12]
Chouquet 1900, p. 392.

[13] [13]
Le Ménestrel (2 August 1903), p. 243.

[FetisChouquet-14] [14]
Fétis 1878, vol. 1, pp. 181–182, "Chouquet (Adolphe-Gustave)".

[15] [15]
Quoted and translated by Simeone 2000.

[16] [16]
Fancourt، Daisy. "The Paris Conservatoire". Music and the Holocaust. اطلع عليه بتاريخ 2021-01-15.

[Delorme-17] [17]
Emilie Delorme, première femme nommée à la tête du Conservatoire de Paris [Emilie Delorme, first woman nominated as head of the Conservatoire de Pari], Le Monde (in French) 14 December 2019. Archived from the original on 14 December 2019. Retrieved 14 December 2019.

[18] [18]
"The Académie – A Thousand and One Stories for a Twenty-Year Adventure" Archived 2023-07-29 at the Wayback Machine at the Aix-en-Provence Festival website.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]