L'anís[1] ye un licor con gusto a simient de matafaluga que se consume en a mes gran part d'os países mediterranios, sobre tot en Espanya, Francia, Italia, Portugal y Turquía. Ye incoloro y a diferencia d'atros licors feitos con matafaluga no contién regalicia. Ye mes dulce que a mes gran part d'os licors con gusto a matafaluga. O zucre se i puet anyadir como xarope. Adintro d'os anises se distinguen os secos y os dulces, dicindo-se aniseta[1] a los segundos.

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Thumb
Clasica botella d'anís en Espanya

A palabra anís ye un catalanismo baixomedieval que entró por una actividat comercial de substancias que se produciban en Barcelona. A palabra catalana anís deriva d'o latín ANISUM y d'o griego antigo ἄννησον-anison, substituindo a l'anterior denominación aragonesa de matafaluga y variants d'esta palabra.[2]

L'anís tien un gusto fuerte cuan se bebe dreitament u a palo seco, y mesmo puet producir una irritación en a farinche a causa d'o suyo alto conteniu d'alcohol, ye por ixo s'ha de beber poquet a poquet. Manimenos lis da un agradable gusto dulce a las as bebidas mescladas en as que ye present.

A sobén lo mesclan simplament con augua producindo-ie o efecto Ouzo, una emulsión blanca. Esta mescla se diz en os cualques países castellanoparlants palomita. Tot o licor ha de cayer en augua freda devez, si no se fa asinas no producirá o mesmo resultau encara que lo aboquemos rapidament dende a botella. Una palomita feita con nomás que con una gota d'anís se puet beber como un refresco.

A mescla d'anís con moscatel recibe a denominación de barracha[3] en comarcas cercanas a arias catalanoparlants como o Semontano de Balbastro, Os Monegros y Baixo Aragón.

Distribución cheografica

Thumb
Licors d'anís en a cuenca mediterrania.

En a cuenca mediterrania bi ha una gran variedat de licors basaus en matafaluga u en regalicia, con ciertas marcas celebres en bel país.

  • Espanya: Anís del Mono, produciu dende 1870. A etiqueta con o primate levando un rolde y una botella fue disenyada por Ramon Casas i Carbó. Ye l'anís que sale en a novela Under the Volcano de Malcolm Lowry. Os personaches d'a novela The Sun Also Rises d'Ernest Hemingway y d'o suyo recontamiento curto Hills Like White Elephants beben Anís del Toro. Un atro tipo, Aguardiente de Ojén, ganó fama en o estranchero y ye popular en New Orleans, en especial en as festividaz d'o Mardi Gras.
  • Francia: anisette, fabricau por Marie Brizard dende 1755, y pastis, fabricau por Paul Ricard dende 1932 y aromatizau con matafaluga y regalicia.
  • Italia: sambuca.
  • Grecia: ouzo.
  • Bulgaria y Macedonya d'o Norte: mastika.
  • Turquía, Azerbaichán y Albania: rakı.
  • Líban, Siria, Israel, Chordania y Echipto: arak.
  • Alcheria: l'anís ye l'aperitivo emblematico d'os pieds noirs cristianos y chudeus que habitaban part d'Alcheria antes d'o suyo exodo dimpués d'a independencia. As marcas mes conoixidas son Gras, Cristal, Phénix y Super Anis - Galiana.

Atras bebidas alcoholicas aromatizadas con matafaluga incluyen l'aguardiente de Colombia y Mexico.

Referencias

Wikiwand in your browser!

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.

Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.