Orgelpositiv

En Orglepositiv oder äifache nume e Positiv (v. lat. ponere „setze, stelle, leege“) isch e chliini Orgle mit numen e baar Register, gwöönlig mit eme äinzige Manual und ooni e Bedaal oder so äins, wo cha draaghänkt wärde.

Orgelpositiv
ängl.: positive organ, ital.: organo positivo
E Dischpositiv, Dütschland, 1978
Klassifikation	Äärofoon Dasteinstrumänt
Donumfang	Baldachinorgle: CDEFGA–g2a2 Orglepositiv us em Barock: C–c3
Verwandti Instrumänt	Portativ, Orgle, Regal

In dr Chillemuusig brucht mä s Positiv as Generalbassinstrumänt oder au zum dr Choor bim Singe understütze. In chliine Chillerüüm (Kapälle) ersetzt s vilmol e „groossi“ Orgle. In dr wältlige Muusig wird es solistisch aber au zämme mit andere Instrumänt iigsetzt. Bevor s elektrische Geblöös iigfüert worde usch, het vilmol e Kalkant d Bloosbälg bedient, wenn s der Organist nit sälber mit de Füess het chönne mache wie bim Harmonium.

Litratuur

• Martin Kares: Kleinorgeln – Geschichte, Typen, Technik. Verlag Evangelischer Presse-Verband für Baden, Karlsruhe 1998, ISBN 3-87210-366-0.
• Rudolf Quoika: Das Positiv in Geschichte und Gegenwart. Bärenreiter, Kassel u. a. 1957.

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Positiv_(Musikinstrument)“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.