Märe
e middelhoochdütschi literarischi Gattig / From Wikipedia, the free encyclopedia
S Märe (verwandt mit de volksdümlige Määr und Määrli) isch e lustigi oder erbauligi churzi Värsgschicht uf Middelhoochdütsch. D Gattig isch im 13. Joorhundert ufchoo und het iiri Blüetizit im Spootmiddelalter gha. Wie bi de Faable het s au am Aafang vom e Märe hüfig e Promythion, oder es het am Schluss en Epimythion, also e churzi moralisierendi Usleegig vo dr Gschicht. Die het nit immer öbbis mit em Inhalt vom Wärk z due und mänggisch isch si räine Blöödsinn.
E gnaui Definizioon vom Märe, wo vo alle Forscher anerkennt isch, git s nid. As Thema si erotischi Abentüür beliebt und unglaubligi Eräigniss, wo muetigi Protagoniste kritischi Situazioone dank iirer Originalidäät lööse. In dere Beziejig isch s Märe äänlig wie d Nowälle. Bi mängge Märe merkt mä e diräkte Iifluss vom Boccaccio sim Decamerone.
Dr Hans Rosenplüt, Dr Stricker, dr Heinrich Kaufringer und dr Hans Folz gälte als die vier groosse Märedichder vom Middelalter. E bekannte Märenautor isch au dr Konrad vo Würzburg (Herzmäre, Heinrich von Kempten). Vo de miste Teggst kennt mä dr Autor aber nid. Es isch nid sälte, ass es meereri Wariante vo dr gliiche Gschicht git (Schneekind A, Schneekind B). De mäiste Märe het erst dr Mediäwist Hanns Fischer (1928 - 1968) e Ditel gee.