From Wikipedia, the free encyclopedia
S Langobardische isch en Dialekt vom Althochdütsche gsii, wo z Italie vo de Langobarde (ahd. lancparta) gredt worden isch. Wie s Alemannische und die andere althochdütsche Dialekt het s Langobardische die zwait Lutverschiebig döregmacht, isch aber degege im Vokalismus konservativ blibe.
Die ältiste langobardische Schriftstugg sind e paar wenigi Ruuneinschrifte usem 6. Joorhundert. Die Dokument zaiget no kai Spuure vode Lutverschiebig, wo erst itrete isch, nochdem d Langobarde anno 568 underem König Alboin Italie eroberet hend. Zwor hend d Langobarde denn numeno Latinisch gschribe, aber vor allem i Gsetzbüecher (Edictus Rothari vo anne 643) und Uurchunde hend s immer wider langobardischi Wörter bruucht. Bim Schriftsteller Paulus Diaconus findet mer meriri langobardischi Glosse. Us dem Grund chamer zwor näbis öber s Lutsystem säge, aber sozäge nünt öber d Grammatik. Ahand vo Personename chamer schlüüsse, as s Langobardische am längste im Herzogtum Benevent öberlebt het. D Orthografi isch sehr unainhaitlich. Bis hüt hend nume no e paar wenigi Wörter und Flurnäme i italienische Dialekt öberlebt.
S Langobardische het d Lutverschiebig zum Tail mitgmacht.
Im Gegesatz zu de andere althochdütsche Dialekt hend sich d Vokal nöd veränderet:
D Churzvokäl i und e bzw. u und o hend sich vermischt, wohl underem Iifluss vom Romanische und au vom Gotische.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.