Bilabialer Konsonant

Mit bilabial meint mer in de Phonetik en Artikulationsort. Un zwar die Konsonante, wo mer d Unter- un Oberlippe defür bruucht. Zum Byspil duet mer bim Luut /m/ wie in „Muus“ beidi Lippe zämmedrugge.

Artikulationsort
Labiali Konsonante bilabial labiovelar labialalveolar labiodental Koronali Konsonante linguolabial dental interdental apikodental laminodental alveolar apikoalveolar laminoalveolar postalveolar (palatoalveolar) retroflex alveolopalatal Dorsali Konsonante palatal labiopalatal velar labiovelar uvular Radikali Konsonante pharyngal epiglottal glottal
Sekundärartikulation
Labialisierig Palatalisierig Velarisierig Pharyngalisierig

wie en bilabiali Luut bildet wird

Im Alemannische gits drüü bilabiali Konsonante: /p/, /b/ un /m/. Die drüü sin unter de Sprooche vo de Wält au die hüüfiggschte bilabiale Luut, di andre sin änder sälte. Bilabiali Luut gits in fascht jedere Sprooch, zue de sältene Ussnaame ghöre s Mohawk un s Tlingit, beids Sprooche vo Nordamerika.

IPA-Zeiche	Beschrybig vum Luut	Byspil			Audiobyspil
		Sprooch		Bedütig
	Bilabialer Nasal	Alemannisch	Muetter
	Stimmloser bilabialer Plosiv	Alemannisch	Hupe
	Stimmhafter bilabialer Plosiv	Dütsch	Butter	Anke
	Stimmloser bilabialer Frikativ	Japanisch	富士山 (fujisan)	Fuji
	Stimmhafter bilabialer Frikativ	Ewe	ɛʋɛ	Ewe
	Bilabialer Approximant	Spanisch	lobo	Wolf
	Bilabialer Vibrant	Wari’	[tʙ̥otʙ̥oweʔ]	Huehn
	Bilabialer Schnalzluut	Nǀu	ʘoe	Fleisch

S Änglisch /w/ wie in water isch au bilabial, allerdings wird zuesätzlich au wyter hinte im Mund, bim weiche Gaume (Velum) e engi bildet. Wäge däm sait mer däm Luut „labiovelar“.