Ptolemeïese Ryk

Die Ptolemeïese Ryk (Grieks: Πτολεμαϊκὴ βασιλεία, Ptolemaïkḕ Basileía)^[1] was ’n Hellenistiese koninkryk in Antieke Egipte. Dit is deur Ptolemeus I Soter gestig ná die dood van Alexander die Grote in 323 v.C., en het geëindig met die dood van Cleopatra VII en die Romeinse verowering van Egipte in 30 v.C.

Stigting

Die stigter van hierdie dinastie was Ptolemeus I Soter wat 'n generaal in Alexander die Grote se leër was en van hom die posisie van satraap (goewerneur) van die provinsie Egipte ontvang het, nadat Alexander se eerste satraap Kleomenes vanweë korrupsie afgesit, bereg en gedood is. Ná Alexander se dood het Ptolemeus aanvanklik die gesag van die regent Perdikkas in Babilon erken, maar in 321 v.C. het Ptolemeus Perdikkas se leër naby Memfis verslaan en het hy koning van 'n onafhanklike ryk geword. In 305 v.C. het Ptolemeus I Soter homself tot farao van Egipte verklaar en ’n magtige Hellenistiese dinastie gestig wat gestrek het van Suid-Sirië tot Cyrene in Libië, en suid tot by Nubië. Alexandrië het die hoofstad geword en was ’n sentrum vir Griekse kultuur en handel.

Hoewel die Ptolemeïese koninkryk ook buite Egipte gebiede beheers het, was Egipte die hartland en het Ptolemeus as farao opgetree. Sy Egiptiese naam was Meryamon Setepenre Geliefd deur Amon, gekies deur Ra.^[2]

Verhouding met die bevolking

Die Ptolemeïese konings het hulself die opvolgers van die farao's genoem om erkenning te kry onder die Egiptiese bevolking. Die latere Ptolemeërs het die Egiptiese tradisie gevolg om met hul susters te trou en het hulself op openbare monumente laat uitbeeld in 'n Egiptiese kunsstyl. Hulle het ook deelgeneem aan die Egiptiese godsdienslewe. Die Ptolemeërs moes egter dikwels rebellies onderdruk en was betrokke in buitelandse en burgeroorloë wat gelei het tot die verval van die ryk en sy anneksasie deur die Romeinse Ryk. Die Hellenistiese kultuur het in Egipte floreer regdeur die Romeinse en die Bisantynse tydperk tot met die Moslemse verowering van die land.

Einde

Die laaste farao was Cleopatra VII. In haar tyd het die mag van die Romeine so groot geword dat Egipte 'n Romeinse provinsie geword het. Kleopatra het geprobeer om dit teen te hou deur eers 'n verhouding met Julius Caesar te begin. Hulle het 'n seun Caesarion gehad. Later het sy 'n verhouding met Marcus Antonius gehad. Hy het egter die burgeroorlog teen Octavianus verloor. Beide die Romeinse Drieman Markus Antonius en die Egiptiese koningin het selfmoord gepleeg en Egipte het 'n Romeinse provinsie geword.

Farao's

• Ptolemeus I Soter — 323 tot 283 v.C.
• Ptolemeus II Philadelphus — 283 tot 246 v.C.
• Ptolemeus III Euergetes — 246 tot 222 v.C.
• Ptolemeus IV Philopator — 221 tot 205 v.C.
• Ptolemeus V Epiphanes — 204 tot 181 v.C.
• Ptolemeus VI Philometor — 180 tot 145 v.C.
• Ptolemeus VIII Euergetes II (Physcon) — 144 tot 116 v.C.
• Ptolemeus IX Soter II Lathyros — 116 tot 110, 109 tot 107 en 88 tot 81 v.C.
• Ptolemeus X Alexander I — 110 tot 109, 107 tot 88 v.C.
• Berenike III — 81 tot 80 v.C.
• Ptolemeus XI Alexander I — 80 v.C. ('n paar dae)
• Ptolemeus XII Auletes — 80 tot 58 en 55 tot 51 v.C.
• Berenike IV Epiphaneia — 58 tot 55 v.C.
• Ptolemeus XIII Theos Philopator — 51 tot 47 v.C.
• Cleopatra VII— 51 tot 30 v.C.

Verwysings

1. Diodorus Siculus, Bibliotheca historica, 18.21.9
2. "tour Egypt" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Oktober 2019. Besoek op 17 Januarie 2017.

Voorafgegaan deur ← Laat Tydperk

Ptolemeïese Tydperk

Opgevolg deur Romeinse Tydperk →