Erwin Schrödinger
From Wikipedia, the free encyclopedia
Erwin Rudolf Josef Alexander Schrödinger[1] (12 Augustus 1887 – 4 Januarie 1961), was 'n Oostenrykse fisikus wat 'n aantal fundamentele resultate op die gebied van kwantumteorie ontwikkel het en die Nobelprys vir Fisika vir sy werk gewen het: die Schrödingervergelyking bied 'n manier om die golffunksie van 'n stelsel te bereken en hoe dit dinamies verander in tyd.
Erwin Schrödinger | |
Geboortenaam | Erwin Rudolf Josef Alexander Schrödinger |
---|---|
Gebore | (1887-08-12)12 Augustus 1887 Wene, Oostenryk-Hongarye |
Oorlede | 4 Januarie 1961 (op 73) Wene, Oostenryk |
Burgerskap | |
Nasionaliteit | Oostenryk |
Vakgebied | Fisika |
Alma mater | Universiteit van Wene |
Doktorale promotor(s) | Friedrich Hasenöhrl |
Ander akademiese adviseur(s) | Franz S. Exner |
Bekend vir | Schrödinger-vergelyking Schrödinger se kat |
Toekennings | Nobelprys vir Fisika |
Handtekening |
Hy was die skrywer van verskeie werke oor verskillende aspekte van fisika: statistiese meganika en termodinamika, fisika van diëlektrika, kleurteorie, elektromagnetisme, algemene relatiwiteit, en kosmologie, en hy het verskeie pogings aangewend om 'n verenigde veldteorie te konstrueer. In sy boek What Is Life? behandel Schrödinger die probleme van genetika en kyk hy na die verskynsel van die lewe vanuit die oogpunt van fisika. Hy het baie aandag geskenk aan die filosofiese aspekte van wetenskap, antieke en Oosterse filosofiese begrippe, etiek en godsdiens.[2] Hy het ook oor filosofie en teoretiese biologie geskryf. Hy is bekend vir sy "Schrödinger se kat" -denkeksperiment.