Προσήλωση
From Wikipedia, the free encyclopedia
Προσήλωση (fixation) ή οφθαλμική προσήλωση (visual fixation) είναι μία από τις βασικές οφθαλμικές κινήσεις και συνηστά την διατήρηση της κατεύθυνσης της όρασης σε μία σταθερή τοποθεσία. Τα ζώα των οποίων η όραση παρουσίαζει προσηλώσεις είναι αυτά των οποίων οι οφθαλμοί και πιο συγκεκριμένα ο αμφιβληστροειδής χιτώνας έχουν ωχρή κηλίδα. Η ωχρή κηλίδα προσεγγιστικά βρίσκεται στο κέντρο του αμφιβληστροειδούς χιτώνα και είναι η περιοχή της όρασης με την υψηλότερη ευκρίνεια. Τα είδη στα οποία έχουν παρατηρηθεί προσηλώσεις μέχρι στιγμής περιλαμβάνουν τους ανθρώπους, τα πρωτεύοντα θηλαστικά, τις γάτες, τα κουνέλια, τις χελώνες, τις σαλαμάνδρες, και τις κουκουβάγιες. Οι οφθαλμικές κινήσεις συνήθως εναλλάσσονται μεταξύ μεταπηδήσεων και προσηλώσεων, καθώς και λείων παρακολουθήσεων, με τις τελευταίες να ελέγχονται από διαφορετικούς νευρολογικούς μηχανισμού που εικάζεται πως αναπτύχθηκαν με σκοπό το κυνήγι. Προσήλωση είναι η διαδικασία η οποία διατηρεί τα μάτια σχεδόν ακίνητα ώστε να λάβει χώρα η λήψη οπτικών πληροφοριών από το περιβάλλον. Στην περίπτωση που τα μάτια διατηρηθούν εντελώς ακίνητα χωρίς καμία μικροκίνηση, κάτι που έχει δοκιμαστεί σε εργαστηριακά πειράματα, παρατηρείται η σταδιακή απώλεια της όρασης που ονομάζεται αμφιβληστροειδής σταθεροποίηση.[1][2] Το νευρικό μας σύστημα αποφεύγει αυτό το φαινόμενο με τη συνεχή διέγερση των νευρώνων του πρωτοταγή οπτικού φλοιού του εγκεφάλου κατά τη διάρκεια των προσηλώσεων μέσω οφθαλμικών μικροκινήσεων. Οι μικροκινήσεις μπορούν να χωριστούν σε τρεις κατηγορίες: μικρομεταπηδήσεις, οφθαλμικές διολισθήσεις, και οφθαλμικό μικροτρέμουλο. Αν και η ύπαρξη αυτών των μικροκινήσεων είναι γνωστή από τη δεκαετία του 1950, η λειτουργία τους άρχισε να γίνεται πιο κατανοητή τα τελευταία χρόνια.[3][4]