แอนแวร์ ฮอจา
ผู้นำคอมมิวนิสต์แห่งแอลเบเนียตั้งแต่ พ.ศ. 2487 จนกระทั่งเขาเสียชีวิตใน พ.ศ. 2528 ในฐานะเลขานุการค / From Wikipedia, the free encyclopedia
แอนแวร์ ฮาลีล ฮอจา (อักษรโรมัน: Enver Halil Hoxha; /ˈhɒdʒə/ hoj-ə,[1] ภาษาแอลเบเนีย: [ɛnˈvɛɾ ˈhɔdʒa] ( ฟังเสียง); 16 ตุลาคม ค.ศ. 1908 – 11 เมษายน ค.ศ. 1985)[note 2] เป็นนักการเมืองคอมมิวนิสต์ชาวแอลเบเนีย เลขาธิการลำดับที่หนึ่งของพรรคแรงงานแอลเบเนีย ดำรงตำแหน่งตั้งแต่ ค.ศ. 1941 กระทั่งถึงแก่อสัญกรรมใน ค.ศ. 1985 และสมาชิกโปลิตบูโรพรรคแรงงานแอลเบเนีย, ประธานแนวร่วมประชาธิปไตยแอลเบเนีย และผู้บังคับบัญชาสูงสุดของกองทัพแอลเบเนีย เขาดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีแอลเบเนียคนที่ 22 ตั้งแต่ ค.ศ. 1944 ถึง ค.ศ. 1954 และยังดำรงตำแหน่งควบเป็นรัฐมนตรีว่าการต่างประเทศและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมของสาธารณรัฐสังคมนิยมประชาชนแอลเบเนีย
แอนแวร์ ฮอจา | |
---|---|
ฮอจาเมื่อ ค.ศ. 1971 | |
เลขาธิการลำดับที่หนึ่งพรรคแรงงานแอลเบเนีย | |
ดำรงตำแหน่ง 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1941 – 11 เมษายน ค.ศ. 1985 | |
ก่อนหน้า | ประเดิมตำแหน่ง |
ถัดไป | รามิซ อาลียา |
นายกรัฐมนตรีแอลเบเนียคนที่ 22 | |
ดำรงตำแหน่ง 23 ตุลาคม ค.ศ. 1944 – 19 กรกฎาคม ค.ศ. 1954 | |
ประธานาธิบดี | โอเมร์ นีชานี ฮาจี เลชี |
รอง | มืสลีม เปซา โคชี โฮเฮ เมห์เมด เชฮู |
ก่อนหน้า | อีบราฮิม บีชาสชู |
ถัดไป | เมห์เมด เชอู |
ข้อมูลส่วนบุคคล | |
เกิด | Enver Halil Hoxha 16 ตุลาคม ค.ศ. 1908(1908-10-16) ญีโรคัสแตร์ ยานีนาวีลาเยต จักรวรรดิออตโตมัน |
เสียชีวิต | 11 เมษายน ค.ศ. 1985(1985-04-11) (76 ปี) ติรานา แอลเบเนีย |
ที่ไว้ศพ | สุสานประชาชน ติรานา |
พรรคการเมือง | พรรคแรงงานแอลเบเนีย (ค.ศ. 1941–1985) |
คู่สมรส | เนจมีเย ฮอจา (สมรส 1945) |
บุตร |
|
ศิษย์เก่า | มหาวิทยาลัยมองต์เปลลีเยร์ มหาวิทยาลัยเปิดบรัสเซเลส์ |
รางวัล | วีรชนแห่งมวลชน เครื่องอิสริยาภรณ์เลนิน เครื่องอิสริยาภรณ์สกันเดอร์แบก เครื่องอิสริยาภรณ์วีรชนแห่งผองชน เครื่องอิสริยาภรณ์ซูโวรอฟ วีรชนแรงงานสังคมนิยม |
ศาสนา | อเทวนิยม (รัฐไร้ศาสนา) อิสลาม (อดีต; นิกายเบ็กตาชี) |
ลายมือชื่อ | |
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง | |
รับใช้ | ขบวนการปลดปล่อยแห่งชาติ (ค.ศ. 1941–1945) สาธารณรัฐประชาชนแอลเบเนีย (1944–1985) |
สังกัด | ขบวนการปลดปล่อยแห่งชาติ (ค.ศ. 1941–1945) กองทัพประชาชนแอลเบเนีย (ค.ศ. 1944–1985) |
ประจำการ | ค.ศ. 1941–1985 |
ยศ | พลเอกทหารบก[note 1] |
บังคับบัญชา | ขบวนการปลดปล่อยแห่งชาติ กองทัพประชาชนแอลเบเนีย (ผู้บังคับบัญชาสูงสุด) |
สงคราม/การสู้รบ | สงครามโลกครั้งที่สอง |
ฮอจาเกิดที่ญีรอคัสแตร์ใน ค.ศ. 1908 และประกอบอาชีพเป็นครูโรงเรียนตั้งแต่ ค.ศ. 1936 ต่อมาเมื่ออิตาลีรุกรานแอลเบเนีย เขาเข้าร่วมพรรคแรงงานแอลเบเนียเป็นรุ่นแรก เมื่อพรรคก่อตั้งใน ค.ศ. 1941 เขาได้รับการเลือกตั้งเป็นเลขาธิการลำดับที่หนึ่งใน ค.ศ. 1943 ด้วยวัย 34 ปีในเวลาไม่ถึงสองวันหลังปลดแอกแอลเบเนียสำเร็จ สถาบันกษัตริย์ซึ่งดำรงโดยกษัตริย์ซ็อกที่หนึ่งได้ถูกโค่นล้มอย่างเป็นทางการ และฮอจาได้ขึ้นมาเป็นประมุขแห่งรัฐในทางสัญลักษณ์แทน[2]
ตลอดระยะเวลา 41 ปีที่ปกครองแอลเบเนีย เขาได้สร้างแอลเบเนียขึ้นใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากแอลเบเนียได้ถูกทำลายในสงครามโลกครั้งที่สอง เขาสร้างทางรถไฟสายแรกของแอลเบเนีย, เพิ่มอัตราการรู้หนังสือของผู้ใหญ่ในแอลเบเนียจาก 5% เป็นมากกว่า 90%, กำจัดโรคระบาด, ติดตั้งระบบไฟฟ้าให้เช้าถึงได้ทั่วประเทศ และนำแอลเบเนียสู่การเป็นรัฐเกษตรกรรมที่พึ่งพาตนเองได้ กระนั้น เขาเป็นผู้ออกกฎหมายให้ศาสนาเป็นสิ่งผิดกฎหมาย, ห้ามไม่ให้พลเมืองเดินทางออกนอกประเทศ, ยึดคืนและห้ามพลเมืองเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์เอกชน รวมถึงยังยึดคืนศาสนสถานทั่วประเทศมาใช้งานในทางฆราวาสแทน ในสมัยของเขา ผู้ที่ต่อต้านระบบของฮอจาถูกประหารชีวิตไปหลายพันคน และอีกหลายหมื่นคนที่ถูกคุมขังในค่ายแรงงาน[3][4] รัฐบาลของฮอจามีลักษณะเด่นด้วยการประกาศยึดมั่นอย่างแน่วแน่ต่อการต่อต้านลัทธิแก้ลัทธิมากซ์–เลนินนั่นคือ ลัทธิสตาลินตั้งแต่กลาง/ปลายคริสต์ทศวรรษ 1960 เป็นต้นมา หลังจากที่เขาแตกแยกกับลัทธิเหมาในช่วง ค.ศ. 1976-1978 พรรคลัทธิเหมาจำนวนมากทั่วโลกประกาศตนว่าเป็นลัทธิฮอจา การประชุมนานาชาติของพรรคและองค์กรลัทธิมากซ์–เลนิน (เอกภาพและการต่อสู้) เป็นสมาคมที่รู้จักกันดีที่สุดของพรรคเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม ด้วยเหตุนี้ ด้วยลักษณะของรัฐบาลฮอจาที่เน้นการปิดประเทศและพึ่งพาตนเอง ในคริสต์ศตวรรษที่ 21 ประเทศแอลเบเนียได้รับการเรียกขานว่าเป็น "เกาหลีเหนือแห่งทวีปยุโรป"
ในยุคปลายของฮอจา เขาได้สั่งให้มีการสร้างหลุมหลบภัยทั่วประเทศเพื่อป้องกันภัยคุกคามที่อาจมาจากต่างชาติโดยรอบ ข้อมูลจาก ค.ศ. 1983 รายงานว่ามีหลุมหลบภัยคอนกรีตเช่นนี้มากกว่า 173,000 จุดทั่วประเทศ[5]