หุบเขาฟาร์ฆอนา
หุบเขาในเอเชียกลาง / From Wikipedia, the free encyclopedia
หุบเขาฟาร์ฆอนา (อุซเบก: Fargʻona vodiysi; คีร์กีซ: Фергана өрөөнү, อักษรโรมัน: Fergana öröönü; ทาจิก: водии Фарғона, อักษรโรมัน: Vodii Farg'ona) เป็นบริเวณหนึ่งในเอเชียกลาง ตั้งอยู่ทางตะวันออกของอุซเบกิสถาน รวมถึงทางใต้ของคีร์กีซสถานและทางเหนือของทาจิกิสถาน
หุบเขาฟาร์ฆอนา | |
---|---|
หุบเขาฟาร์ฆอนา (เน้นสีเหลือง) หลัง ค.ศ. 1991 | |
ความยาว | 300 กิโลเมตร (190 ไมล์) |
พื้นที่ | 22,000 ตารางกิโลเมตร (8,500 ตารางไมล์) |
ภูมิศาสตร์ | |
ที่ตั้ง | อุซเบกิสถาน, ทาจิกิสถาน, คีร์กีซสถาน |
พิกัด | 40.9008°N 71.7578°E |
แม่น้ำ | ซีร์ดาร์ยา (นารึนและคาราดาร์ยา) |
หุบเขาฟาร์ฆอนามีลักษณะเป็นสามเหลี่ยมขนาดใหญ่ มีสภาพอากาศแห้งแล้ง บริเวณนี้ได้รับน้ำจากแม่น้ำสองสายคือแม่น้ำนารึนและคาราดาร์ยาที่ไหลมาจากทิศตะวันออก ก่อนจะไปรวมกันที่ตอนเหนือสุดของหุบเขากลายเป็นแม่น้ำซีร์ดาร์ยา หุบเขาฟาร์ฆอนามีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่า 2,300 ปี เมื่ออเล็กซานเดอร์มหาราชตั้งเมืองอาเลกซันเดรอาเอสคาเตที่ปลายสุดด้านตะวันตกเฉียงใต้ของหุบเขา
หุบเขาฟาร์ฆอนาตั้งอยู่บนเส้นทางสายไหมซึ่งเชื่อมระหว่างทวีปยุโรป อาหรับ เปอร์เซีย และจีน[1] หุบเขาฟาร์ฆอนายังเป็นแหล่งกำเนิดของจักรพรรดิบาบูร์ ผู้สถาปนาราชวงศ์โมกุลที่แผ่อำนาจลงมายังอนุทวีปอินเดีย จักรวรรดิรัสเซียพิชิตหุบเขานี้เมื่อสิ้นคริสต์ศตวรรษที่ 19 และเป็นส่วนหนึ่งของสหภาพโซเวียตช่วงคริสต์ทศวรรษ 1920 ชาติพันธุ์ส่วนใหญ่ที่อาศัยในพื้นที่นี้ ได้แก่ ชาวอุซเบก ชาวทาจิก และชาวคีร์กีซซึ่งเป็นมุสลิม ในอดีตมีชนกลุ่มน้อยอย่างชาวรัสเซีย คัชการ์ คิปชาก ชาวยิวบูฆอรอ และชาวโรมานีอาศัยอยู่ด้วย
การเพาะปลูกฝ้ายซึ่งริเริ่มโดยโซเวียตเป็นอุตสาหกรรมหลักในพื้นที่นี้ ร่วมกับการปลูกธัญพืช ผัก และผลไม้ นอกจากนี้ยังมีการเลี้ยงปศุสัตว์ การทำเครื่องหนัง และการทำเหมือง หุบเขาฟาร์ฆอนามีแหล่งถ่านหิน เหล็ก กำมะถัน ยิปซัม เกลือหิน แนปทา และน้ำมันสำรองจำนวนเล็กน้อย