พระเจ้าหลุยส์ที่ 13 แห่งฝรั่งเศส
From Wikipedia, the free encyclopedia
พระเจ้าหลุยส์ที่ 13 (ฝรั่งเศส: Louis XIII de France; 27 กันยายน ค.ศ. 1601 – 14 พฤษภาคม ค.ศ. 1643) เป็นพระมหากษัตริย์แห่งฝรั่งเศสตั้งแต่ ค.ศ. 1610 ถึง ค.ศ. 1643 และพระมหากษัตริย์แห่งนาวาร์ (ในพระนาม หลุยส์ที่ 2) ตั้งแต่ ค.ศ. 1610 ถึงปี ค.ศ. 1620 เมื่อนาวาร์รวมตัวเป็นสหภาพกับฝรั่งเศส
พระเจ้าหลุยส์ที่ 13 | |
---|---|
พระบรมสาทิสลักษณ์โดย ฟีลิป เดอ ช็องแปนี ป. 1635 | |
พระมหากษัตริย์แห่งฝรั่งเศส (อ่านต่อ...) | |
ครองราชย์ | 14 พฤษภาคม 1610 – 14 พฤษภาคม 1643 |
ราชาภิเษก | 17 ตุลาคม 1610 อาสนวิหารแร็งส์ |
ก่อนหน้า | พระเจ้าอ็องรีที่ 4 |
ถัดไป | พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 |
ผู้สำเร็จราชการ | มารีอา เด เมดีชี (1610–1614) |
มุขมนตรีแห่งรัฐ | ดูรายชื่อ
|
พระมหากษัตริย์แห่งนาวาร์ | |
ครองราชย์ | 14 พฤษภาคม 1610 – 20 ตุลาคม 1620 |
ก่อนหน้า | พระเจ้าอ็องรีที่ 3 |
พระราชสมภพ | 27 กันยายน ค.ศ. 1601(1601-09-27) พระราชวังฟงแตนโบล, ราชอาณาจักรฝรั่งเศส |
สวรรคต | 14 พฤษภาคม ค.ศ. 1643(1643-05-14) (41 ปี) แซ็ง-แฌร์แม็ง-อ็อง-แล, ราชอาณาจักรฝรั่งเศส |
ฝังพระศพ | 19 พฤษภาคม 1643 มหาวิหารแซ็ง-เดอนี, ฝรั่งเศส |
คู่อภิเษก | อานาแห่งออสเตรีย (สมรส 1615) |
พระราชบุตร | |
ราชวงศ์ | บูร์บง |
พระราชบิดา | พระเจ้าอ็องรีที่ 4 แห่งฝรั่งเศส |
พระราชมารดา | มารีอา เด เมดีชี |
ศาสนา | โรมันคาทอลิก |
ลายพระอภิไธย |
ไม่นานก่อนวันพระราชสมภพปีที่เก้าพระองคค์กลายเป็นกษัตริย์แห่งฝรั่งเศสและนาวาร์หลังจากที่พระราชบิดาของพระองค์ พระเจ้าอ็องรีที่ 4 ถูกลอบปลงพระชนม์ พระราชมารดาของพระองค์มารีอา เด เมดีชีทำหน้าที่ผู้สำเร็จราชการแผ่นดินในช่วงที่พระองค์ทรงพระเยาว์ การปกครองที่ไม่ดีของพระนางและการวางแผนทางการเมืองที่ล้มเหลวของนางและขุนนางชาวอิตาเลียนคนสนิททำให้พระองค์ได้พระราชอำนาจคืนในปี 1617 โดยเนรเทศพระมารดาและผู้ใกล้ชิดของพระนางรวมทั้ง คอนซิโน คอนซินี ขุนนางชาวอิตาลีผู้ทรงอิทธิพลในราชสำนัก
พระองค์ทรงมีบุคลิกเงียบขรึมและน่าพิศวงอย่างยิ่ง ในการบริหารราชการแผ่นดินทรงพึงอัครเสนาบดีชาร์ล เดอ อาลแบร์ ดยุกแห่งลีเวอ ต่อมาก็ทรงพึ่งพระคาร์ดินัลรีเชอลีเยอในการปกครองแผ่นดิน พระองค์และพระคาร์ดินัลถูกจดจำในฐานะที่ทรงก่อตั้งมหาวิทยาลัยแห่งชาติฝรั่งเศสและเป็นผู้ยุติการจลาจลของขุนนางฝรั่งเศส ในตอนท้ายของทศวรรษ 1620 ริเชอลิเยอริเริ่มการ "การผูกขาดอำนาจกษัตริย์" ในขณะสิ่งที่เป็นที่จดจำในรัชกาลของพระองค์คือการก็ยังเป็นเครื่องหมายของการต่อสู้กับพวกอูเกอโนต์และการต่อสู้กับจักรวรรดิสเปน
ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฝรั่งเศสในความขัดแย้งกับราชวงศ์ฮาพส์บวร์คในช่วง ค.ศ. 1635-59 เกิดขึ้นที่ยุทธการโรครัว (1643) ห้าวันหลังจากการสวรรคตของพระองค์อันเนื่องมาจากภาวะแทรกซ้อนที่ชัดเจนของวัณโรคในพระอันตะ (ลำไส้ใหญ่) การรบครั้งนี้เป็นจุดสิ้นสุดของการเป็นมหาอำนาจทางทหารของสเปนในยุโรปและเป็นจุดเริ่มต้นของความรุ่งเรืองของฝรั่งเศสภายในรัชสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 พระโอรสของพระองค์