Муҳаббати румонтикӣ
ҳисси хуш ва гуворо, ҷалби эмотсионалӣ ба шахси дигар / From Wikipedia, the free encyclopedia
Муҳаббати ишқӣ (ишқи румонтикӣ, муҳаббати румонтикӣ) - ҳисси гуворо, форам ва рағбати эмотсионалӣ ба шахси дигар мебошад, ки аксар вақт бо майли ҷинсӣ алоқаманд мебошад.
Дар заминаи муносибатҳои румонтикии ошиқона, муҳаббати румонтикӣ одатан ифодаи эҳсосоти ошиқона ё хоҳиши амиқи эҳсосотии мустақим ё ошиқона бо шахси дигар пайваст шуданро дар бар мегирад. Таърихан, истилоҳи ишқи румонтикӣ аз оғози асримиёнагии идеалӣ сарчашма мегирад, ки дар адабиёт романтикаи рисолавӣ қайд шудааст.
Одамон майли табии доранд, ки тавассути якдигарфаҳмии иҷтимоӣ бо ҳам иртибот барқарор мекунанд, хоҳ бо муоширати лафзӣ ё имову ишораи ғайризабонӣ.
Соли 2000, гурӯҳи химикон (Донателла Мараззити, Алессандра Росси ва Ҷованни Батиста Кассано аз Донишгоҳи Пиза ва Ҳагоп Сурен Акискал аз Донишгоҳи Калифорния, Сан Диего) барои кашфиёте, ки ишқи румонтикиро дар сатҳи биохимия фарқ кардан мумкин нест, соҳиби ҷоизаи Шнобел дар соҳаи химия шуданд[1].