Wikipedysta:Sutan/brudnopis/Księstwo Tarentu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Księstwo Tarentu, it. Principato di Taranto, fr. Principauté de Tarente, hiszp. Principado de Tarento, prowincja w południowych Włoszech, wydzielona w 1088 roku przez Boemunda I, najstarszego syna Roberta Guiscarda w efekcie porozumienia między nim a jego młodszym bratem Rogerem Borsą w kwestii sukcesji Księstwa Apulii.
1088–1465 | |
Język urzędowy | |
---|---|
Stolica | |
Ustrój polityczny |
księstwo |
Pierwszy książę |
Boemund I (1088–1111) |
Ostatni książę |
Izabela z Clermont (1463–1465) |
Głowa terytorium |
książę |
podział Księstwa Apulii |
Boemund I |
Wcielenie do |
Królestwa Neapolu |
Religia dominująca | |
{{Państwo stary szablon infobox}}
|
Tarent stał się stolicą księstwa, które obejmowało cały półwysep Salentyński (obcas włoskiego „buta”). Podczas swoich następnych 377 lat historii, tytuł książęcy bywał jedynie honorowym, często nosił go panujący lub następca tronu, a czasami mąż panującej królowej. Czasami księstwo bywało potężnym i niemalże niezależnym lennem Królestwa Sycylii (a później Królestwa Neapolu), a czasami jedynie tytułem.
Gdy dzielono ziemie Andegawenów księstwo przypadło linii z Durazzo (1394 do 1463).
Ferdynand I z Neapolu zjednoczył Księstwo Neapolu po śmierci żony, Izabeli z Clermont, ostatniej księżnej Tarentu. Jednak królowie Neapolu nadal dawali tytuł księcia Tarentu swoim synom, pierwszym był Alfons II, najstarszy syn Izabeli.