Pierwszy Okres Przejściowy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pierwszy Okres Przejściowy (ok. 2181 – ok. 2055 p.n.e.) – okres w historii starożytnego Egiptu między Starym a Średnim Państwem charakteryzujący się chaosem politycznym, upadkiem silnej, scentralizowanej władzy, wewnętrznymi walkami o panowanie nad całym krajem i niepokojami społecznymi spowodowanymi pogorszeniem się sytuacji uboższych warstw społeczeństwa.
Z tego okresu zachowały się bardzo nieliczne źródła archeologiczne, głównie z jego początku. Pierwszy okres pośredni był czasem dynamicznym, w którym rządy Egiptu były prawie równo podzielone między dwoma konkurującymi ze sobą ośrodkami władzy - Hierakliopolisem Magna w Dolnym Egipcie i Tebami w Górnym Egipcie. Między tymi dwoma państwami toczyły się walki i pod koniec Pierwszego Okresu Przejściowego królowie tebańscy podbili północny Egipt i w końcu zjednoczyli państwo pod rządami faraona Mentuhotepa II.