Gebruiker:Benedict Wydooghe/Evoluties in het welzijns- en veiligheidsdenken deel1
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
HOOFDSTUK 1. HISTORISCHE MODELLEN, BESEF EN DENKRICHTINGEN
- WAT IS GESCHIEDENIS NU EIGENLIJK?
.
Veel vitale cycli van ons lichaam kennen een periodiek verloop: de hartslag, de ademhaling, de afwisseling tussen slapen en waken. Contoleren of ze regelmatig zijn vindt bijna altijd onbewust plaats, maar zelfs de geringste verstoring is voldoende om plotseling de alarmbellen te doen rinkelen. (...) In tegenstelling tot de traditionele zintuigen, hebben wij geen orgaan voor tijdszin.
— Guido Tonelli
.
Niet lachen, noch huilen, maar begrijpen.
.
De geschiedschrijver is een wandelend anachronisme, een ontheemd persoon, die de technieken van vandaag gebruikt om te proberen dingen te weten over gisteren die gisteren zelf niet eens wist. Hij moet waarachtigheid nastreven, hij dient te luisteren naar de woorden die het verleden spreekt, maar hij moet communiceren in een taal die het heden begrijpt.
.
Wie wetenschap onderwijst moet ophouden met leerlingen de pap in de mond te geven en hen de mogelijkheid bieden 'het pure plezier van begrip te ontdekken.' Wie cursussen eenvoudigweg doceert, laat de studenten zitten met 'onderontwikkelde intellectuele vaardigheden en weinig besef van de invloed die wetenschap op hun leven heeft'.
— Amerikaanse Vereniging voor de Vooruitgang van Wetenschap, de uitgever van Science
.
De vraag is of u dat kunt, woorden zoveel verschillende betekenissen geven.
— Alice
.
De vraag is wie de baas is - punt uit
— Wiggel Waggel
.
Deze tijd vraagt om optimisme. Pessimisme bewaren we voor slechtere tijden.
.
Wetenschap is niet hapklaar en eenduidig. In de coronacrisis zag je vaak twee kampen tegenover elkaar staan die elk het eigen gelijk claimden op basis van één of andere studie. Dat is ook des mensen. We denken allemaal dat we heel kritisch onze standpunten innemen, maar dat is natuurlijk niet zo. We zijn kuddebeesten. Vaak nemen we een standpunt in omdat dat het standpunt is van de groep waar we toe behoren. En dan gaan we achteraf feiten zoeken die die intuïtie bevestigen. Er is zo'n mooi beeld - ik weet niet meer van wie het komt - dat we de feiten gebruiken zoals een dronkaard een lantaarnpaal gebruikt: niet om ons te verlichten, maar als steunpilaar. Ons brein is helemaal niet zo rationeel als we denken. (...) Wie gelooft dat wetenschappers deel van een corrupte elite uitmaken, heeft daar natuurlijk weinig aan. Daar begint het dus mee. Als je zegt aan kritisch denken te doen, maar de wetenschap niet vertrouwt... Tja, dan kun je dus niet kritisch denken. Het paradoxale is net dat die mensen van zichzelf denken dat ze zéér kritisch zijn, en dat de anderen als schapen met de kudde meelopen. Kritisch zijn betekent niet alleen dat je moet durven te denken, maar ook dat je moet durven te vertrouwen - in de wetenschap meer bepaald. Ook wetenschappers kunnen er wel eens naast zitten, maar gemiddeld genomen zijn zij veel betrouwbaardere bronnen dan de algoritmes van YouTube.
.
Zelfcensuur, aldus, Orwel, heeft twee nefaste gevolgen. Ze heeft een kwantitatief effect: zodra voldoende mensen zichzelf censureren, beland je in de facto in een samenleving waar politieke censuur regeert. Daar heb je zelfs geen bestraffende overheid meer voor nodig. Mensen staan vanzelf op de rem, omdat ze sociale uitsluiting (of erger) vrezen. Zelfcensuur heeftevengoed een kwalitatief effect: wanneer je je ideeËn voor anderen moet verzwijgen, begin je uiteindelijk tegen jezelf te liegen. Dat is wat zijn romanfiguren overkomt: ze zijn het contact met het eigen denken kwijt. Daarom is vrijheid van spreken zo belangrijk: ze bevat de vrijheid om te denken.
.
Als je geen perverse of persoonlijke agenda hebt, begint alles met research. Je stelt je de vraag naar wat zich heeft afgespeeld en waarom het zo liep.
.
Historici hebben een maatschappelijke rol te vervullen. We moeten ons dus niet opsluiten in onze ivoren toren. [...] In het verleden hebben we te veel gedacht dat we documentaires, tentoonstellingen en computerspelletjes moesten maken. We moeten nu weer kiezen voor fundamenteel historisch onderzoek, dat teruggaat naar de bron. Dat is onze corebusiness; wetenschappelijk onderzoek, op basis van onze eigen onderzoeksagenda, tegen de stroom in van de politiek corecte moraliserende boodschap. Zonder onderzoek geen debat en zonder debat geen herinnering. Je kunt de stappen daarin niet overslaan, anders eindig je met lege herdenkingen.
— Nico Wouters[3]
.
♥ Klik hier voor LESOPNAME B. WYDOOGHE OVER DE GESCHIEDENIS ALS ACTIVE CONSTRUCTIE, OBJECTIVITEIT EN VERVALSINGEN.
.
♥ Klik hier voor de PowerPoint die bij deze lessen hoort.
.
.