Calcitonine
menselijk eiwit / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Calcitonine is een hormoon met een lineaire polypeptidestructuur met 32 aminozuren en een molmassa van circa 3700 D, ontdekt in 1962 door D.H. Copp en B. Cheney.
Dit hormoon komt voor bij vissen, reptielen, vogels en zoogdieren. Aanvankelijk werd verondersteld dat het door de bijschildklier werd geproduceerd, maar later bleek de schildklier de bron te zijn. Bij zoogdieren wordt het geproduceerd in de parafolliculaire cellen (ook bekend als de C-cellen) in het stroma rondom de follikels van de schildklier; bij de andere gewervelde dieren in het corpus ultimobranchiale (Glandula ultimobranchialis), een klein endocrien orgaan in de nek..