Allofoon
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een allofoon is in de spraak een uitspraakvariant van één bepaalde, minimale (distinctieve) klank, die niet tot betekenisverandering leidt. Klankvarianten worden alleen elkaars “allofonen” genoemd:
- als zij deel uitmaken van hetzelfde foneem én
- als zij elkaar afwisselen op grond van hun plaats in bepaalde fonologische contexten.