Окер
From Wikipedia, the free encyclopedia
Окер (од латински ochra: беложолт од грч. ὤχρα, според ὠχρός : жолт; блед) — природен неоргански пигмент чија главна состојка, покрај поголемите примеси на (природна) глина, е хидриран железен (III) оксид (FeOOHx0,4 H 2 O), а содржи и некои соединенија на манган и калциум. Како што се зголемува содржината на железо (и манган), бојата на окер се менува од жолта во кафена и црвенокафеава. Ја менува бојата и со жарење; прво станува појак (поинтензивен), а потоа преминува во потемни нијанси со истовремено зголемување на моќта на покривање. Во праисторијата окерот се користел за боење и сликање, но и за обредни цели. Црвениот окер ја симболизира бојата на животот и античките народи му ја припишувале моќта на крвта. Веќе од старото камено време (палеолит) се користел за посипување на телото на покојникот или се прицврстувал на покојникот во гробот како грутка. Затоа некои праисториски заедници биле именувани по овој обичај, на пример културата на окер гробови. Подоцна се користел како важен пигмент за бои и лакови (боја), а денес е речиси целосно заменет со синтетички железни оксиди, па затоа жолтиот синтетички железен оксид се нарекува и окер.[1] Окерот е пигмент претежно темномат жолт (окер), но и жолтокафеав до црвенокафеав. Содржи различен дел од гетит и соединенија на манган и калциум со поголеми примеси на глина.[2]
Окер | |
---|---|
Бојни координати | |
Хекс. тројка | #CC7722 |
Извор | [се бара извор] |