Западен ловец-собирач
From Wikipedia, the free encyclopedia
Во археогенетиката, терминот Западен Ловец-Собирач (ЗЛС), Западноевропски ловец-собирач, Западноевропски ловец-собирач, кластер Вилабрна или кластер Оберкасел (ок. 15,000~5,000 п.н.е.) — името дадено на посебна компонента на предците на современите Европејци, што претставува потекло од популација на мезолитски ловци-собирачи кои се распрснале низ Западна, Јужна и Централна Европа, од Британските острови на запад до Карпатите во на исток, следејќи го повлекувањето на ледената покривка на последниот глацијален максимум.[2]
Заедно со скандинавските ловци-собирачи (СЛС) и источните ловци-собирачи (ИЛС), ЗЛС сочинуваа една од трите главни генетски групи во постглацијалниот период на раната холоценска Европа.[3] Границата помеѓу ЗЛС и ИЛС течеше приближно од долниот дел на Дунав, на север по западните шуми на Днепар кон западното Балтичко Море.[2]
СЛС за возврат беа речиси еднаква мешавина на ЗЛС и ИЛС. Некогаш главна популација низ Европа, ЗЛС во голема мера беа раселени од последователните експанзии на Раните европски фармери (РЕФ) за време на раниот неолит, но доживеаја оживување во текот на средниот неолит. За време на доцниот неолит и раното бронзено доба, Западните степски собирачи (ЗСХ) од Понтичко-касписката степа започнале масовна експанзија, што дополнително ги поместило ЗЛС. Меѓу современите популации, потеклото на ЗЛС е најчеста кај популациите на источниот Балтик.[4]