Գռներ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Գռների վանք, 13-րդ դարի երկրորդ կեսերից հայ գրչության ու մանրանկարչության խոշոր կենտրոն։ Վարդան Արևելցին Գռներո վանքը համարում է Կիլիկիայի չորս նշանավոր գրչության կենտրոններից մեկը (Արքակաղին, Գռներ, Դրազարկ, Սկևռա)[1]։ Գռները այն ժամանակ Մոլևոն գավառի եպիսկոպոսանիստն էր։ Այստեղ գրված և պահպանված հայտնի ձեռագրերն են՝ Հովհաննես Արքաեղբոր Ավետարանը (1263 թ., գտնվում է ԱՄՆ-ում, Վաշինգտոնի Ֆրիրի ժողովածուում), Բարսեղ գրչի 1270 թվականին ընդօրինակած պատկերազարդ Աստվածաշունչը, ինչպես նաև 1284-ի «Մասունք Նոր կտակարանի»-ն, 1284—88-ի «Մասունք Աստվածաշնչի»–ն և 1303—04-ի Աստվածաշունչը, որոնք պահապնվում են Երևանի Մատենադարանում։ Գռներո վանքը գոյատևել է մինչև 14-րդ դարավերջը, մինչև Կիլիկիայի թագավորության անկումը[1]։