رومن گیرشمن
From Wikipedia, the free encyclopedia
رومن گیرشمن (زاده ۳ اکتبر ۱۸۹۵ – درگذشته ۵ سپتامبر ۱۹۷۹) (به فرانسوی: Roman Ghirshman) باستانشناس فرانسوی اوکراینیتبار بود.
وی در خارکیف اوکراین در خانوادهای یهودی[1] به دنیا آمد. به سال ۱۹۱۷ به پاریس نقل مکان کرد تا باستانشناسی و زبانهای باستانی را فراگیرد، تحصیلاتش را در دانشگاه سوربن، مدرسه تحصیلات عالیه و مدرسه عالیه لوور به پایان رسانید. نخستین کار تجربی او زمانی بود که همراه با یک هیئت باستانشناسی فرانسوی به تلو واقع در عراق رفت (۱۹۳۰). وی بیشتر به آثار باستانی ایران علاقهمند بود، در سالهای بعد، در راس هیئتی همراه با همسرش، تانیا گیرشمن به ایران آمد و به حفاریهایی در تپه جمشیدیه حبیبوند گندمبان، تپه گیان نهاوند، زرامین سفلی، لرستان، اسدآباد، تپه سیلک کاشان، بگرام، بیشاپور و شوش پرداخت.
وی در ۱۹۴۹ سفری به کوههای سختگذر ناحیه بختیاری داشت و برای نخستین بار در ایران موفق به کشف غاری که مسکن انسانهای عصر نوسنگی بود، گردید.
مطالعات وی در چغازنبیل در ۴ جلد چاپ شدهاست. همچنین وی گروه کاوش در جزیره خارگ، ایوان کرخه، و آثار پارتها در مسجد سلیمان خوزستان را سرپرستی کرد.