کنوانسیون حقوق افراد دارای ناتوانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
کنوانسیون حقوق افراد دارای ناتوانی (به انگلیسی: Convention on the Rights of Persons with Disabilities)، یک معاهده بینالمللی حقوق بشر سازمان ملل متحد است که با هدف حمایت از حقوق و عزت افراد معلول ایجاد شده است. طرفین کنوانسیون موظف هستند که از حقوق بشر معلولان حمایت کرده و از برابری کامل معلولان بر طبق قانون اطمینان حاصل کنند. این کنوانسیون به عنوان یک عامل اصلی در جنبش جهانی حقوق معلولان به کار میرود و باعث میشود معالجه پزشکی و حمایتهای اجتماعی از افراد معلول دنبال شود و در زمینه حقوق بشر از حقوق برابر با سایر افراد جامعه برخوردار شوند. این کنوانسیون اولین پیمان حقوق بشر سازمان ملل در قرن بیست و یکم به شمار میرود.[1]
متن کنوانسیون توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۱۳ دسامبر ۲۰۰۶،[2] به تصویب رسید و در ۳۰ مارس ۲۰۰۷ امضا شد. پس از تصویب در ۳ مه ۲۰۰۸ وارد عمل شد.[3] از ژوئیه سال ۲۰۲۰، ۱۶۳ عضو آن را امضا کرده و ۱۸۲ حزب به آن پیوستهاند و شامل ۱۸۱ کشور و اتحادیه اروپا میباشد(که آن را در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۰ تصویب کرد).[4] نظارت بر کنوانسیون توسط کمیته حقوق افراد معلول انجام میشود.