باختر (بلخ)
منطقۀ باستانی در آسیای میانه / From Wikipedia, the free encyclopedia
باخْتْر (باختری: بخلو، (Baxlo)؛ آوانویسی اوستایی: باخذی (𐬠𐬁𐬑𐬜𐬌-bāxδi)؛ پارسی باستان: باختریش (𐎲𐎠𐎧𐎫𐎼𐎡𐏁- Bāxtriš)؛ پارسی میانه: بخل (Baxl)؛ یونانی باستان: باکتریانه Βακτριανή؛ لاتین: باکتریانا Bactriana یا بطور سادهتر باکتریا Bactria) که در برخی نوشتههای نوتر با نام تُخارستان هم شناخته شده، نام سرزمینی باستانی و پهناور است که بخشهای گستردهای از شمال خاوری ایران باستان را در بر میگرفت. باخْتْر از شمال با سرزمین سُغد و آمودریا و از شرق با چین و از جنوب با هندوستان و رشتهکوه هندوکش مرز مشترک داشت.[1][عدم مطابقت با منبع] پایتخت آن شهر باختر (به یونانی: Βάκτρα باکترا) یا زاریاسپا بود که امروزه بلخ نامیده میشود و شهری است در استان بلخ در شمال افغانستان امروزی.[2]
باخْتْر Baxlo | |
---|---|
ساتراپی شاهنشاهیهای هخامنشی، سلوکی، اشکانی و ساسانی. همچنین مرکز دولت یونانی بلخ و شاهنشاهی کوشان | |
۲۵۰۰~۲۰۰۰ پیش از میلاد–۹۰۰~۱۰۰۰ میلادی | |
باختر در سده سوم پیش از میلاد | |
مرکز | بلخ |
تاریخچه | |
دوران تاریخی | باستان |
• تأسیس | ۲۵۰۰~۲۰۰۰ پیش از میلاد |
• انحلال | ۹۰۰~۱۰۰۰ میلادی |
در سال ۲۶۱ پیش از میلاد سرزمین باختر توسط دیودوت یکم از حکومت سلوکی اعلام استقلال میکند. وی نخستین شاه دولت یونانی بلخ بود.[3]