پلی(متیل متاکریلات)
From Wikipedia, the free encyclopedia
پلی (متیل متاکریلات) (به انگلیسی: Poly(methyl methacrylate)) با فرمول شیمیایی (کربن۵اکسیژن۲هیدروژن۸)n یک ترکیب شیمیایی است، که به عنوان پلیمر واسط در طرح نگار الکترونی به کار میرود. این ماده یکی از سختترین ومحکمترین پلیمرها باشفافیتی بالاتر از شیشه و سطحی صیقلی وبراق ومقاوم در برابر عوامل جوی است. صفحات پلی متیل متاکریلات مقاومت قابل توجهی در برابر عوامل جوی و پرتو نور خورشید دارند. از خواص اپتیکال و سطح شفاف فوقالعادهای برخوردارند و در عین حال از نظر استحکام در برابر ضربه از شیشه مقاوم تر هستند. علاوه بر آن درصد جذب رطوبت بسیار کم و مقاومت کششی و الکتریکی خوبی دارند. حدود ۴۰ تا ۵۰ درصد تولیدات این پلیمر در صنایع اتومبیل سازی، ۳۳ درصد در ساختمانسازی و صنایع روشنایی و بقیه در تولید و طراحی CD، اسباب بازی، لوازم التحریر مثل خودکار، تزئینات و ساخت تندیس و صنایع الکتریکی به کار میروند. Poly (methyl methacrylate) (PMMA)، همچنین به عنوان آکریلیک، اکریلیک شیشه ای یا پلی اتیلن و همچنین نامهای تجاری Crylux, Plexiglas, Acrylite, Lucite و Perspex در بین چندین مورد دیگر (نگاه کنید به پایین)، Thermoplastic شفافی است که اغلب مورد استفاده قرار میگیرد در ورق به عنوان یک جایگزین سبکوزن یا مقاوم در برابر شکست شیشه ای. همان ماده را میتوان به عنوان یک رزین ریختهگری، در جوهر و پوشش استفاده کرد و دارای بسیاری از کاربردهای دیگر است.
پلی(متیل متاکریلات) | |
---|---|
Poly(methyl 2-methylpropenoate) | |
دیگر نامها Poly(methyl methacrylate) (PMMA) | |
شناساگرها | |
شماره ثبت سیایاس | ۹۰۱۱–۱۴–۷ Y |
KEGG | C19504 N |
جیمول-تصاویر سه بعدی | Image 1 |
| |
خصوصیات | |
فرمول مولکولی | (کربن5اکسیژن2هیدروژن8)n |
جرم مولی | varies |
چگالی | 1.18 g/cm3[1] |
دمای ذوب | ۱۶۰ درجه سلسیوس (۳۲۰ درجه فارنهایت)[2] |
دمای جوش | ۲۰۰٫۰ درجه سلسیوس (۳۹۲٫۰ درجه فارنهایت)[نیازمند منبع] |
ضریب شکست (nD) | 1.4914 at 587.6 nm.[3] |
به استثنای جایی که اشاره شدهاست در غیر این صورت، دادهها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شدهاند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa) | |
N (بررسی) (چیست: Y/N؟) | |
Infobox references | |
|
اگر چه یک نوع از شیشههای مبتنی بر سیلیکا شناخته شده نیست، ماده مانند بسیاری از گرمانرمها اغلب از لحاظ فنی به عنوان نوع شیشه ای (که در آن یک ماده شیشه ای غیر بلوری است) طبقهبندی میشود و به همین دلیل نامنظم بودن آن به عنوان شیشههای اکریلیک نامیده میشود. از نظر شیمیایی، این پلیمر مصنوعی متیل متاکریلات است. این مواد در سال ۱۹۲۸ در چندین آزمایشگاه مختلف توسط بسیاری از شیمیدانها مانند ویلیام چالمرز، اتو رهم و والتر بئور توسعه داده شد و برای اولین بار در سال ۱۹۳۳ توسط آلمانی Rhom & Haas AG به بازار عرضه شد (تا سال ۲۰۱۹ از بخش Evonik Industries) و شرکای خود و وابسته به شرکت سابق ایالات متحده Rohm و Haas شرکت تحت Plexiglas علامت تجاری.
PMMA یک جایگزین اقتصادی برای پلی کربنات (PC) است که در آن استحکام کششی، مقاومت خمشی، شفافیت، پاشی و تحمل UV بیشتر از مقاومت ضربه، مقاومت شیمیایی و مقاومت در برابر حرارت است. علاوه بر این، PMMA شامل زیرمجموعه بالقوه مضر بیسفنول A در پلی کربنات نیست. اغلب به علت خواص متوسط، دستکاری و پردازش آسان و هزینه کم، ترجیح داده میشود. PMMA غیرقابل اصلاح شده در حالت بارگیری، به ویژه تحت تأثیر نیروی ضربه، بهطور شکننده رفتار میکند و بیشتر در معرض خراشیدگی نسبت به شیشههای معدنی معمول قرار دارد اما PMMA اصلاح شده گاهی میتواند به مقاومت بالا و مقاومت ضربه کمک کند.