پرتره یک بانو (فان در ویدن)
From Wikipedia, the free encyclopedia
پرترهٔ یک بانو یا پرترهٔ یک زن (انگلیسی: Portrait of a Lady) یک نقاشی رنگ روغن روی پنل چوب بلوط در اندازهٔ کوچک است که در حدود سال ۱۴۶۰ میلادی توسط نقاش هلندی روخیر فان در ویدن کشیده شدهاست. این نقاشی از شکلهای هندسیای تشکیل شده که حجاب زن، خطوط گردن، چهره و بازوهای او را تشکیل میدهند و با کاهش روشنایی، چهره و روسری او را به نمایش میکشند. تضاد زندهٔ میان تاریکی و روشنایی، زیبایی و ظرافت گوتیک این مدل را بهنحوی تقریباً غیرطبیعی افزایش میدهد.
فان در ویدن تا پایان عمر خود مشغول انجام پرترهنگاری محولشده به او بود. ویدن بهطور گستردهای توسط نقاشان نسل بعد بهدلیل تعبیرهای نافذ در شخصیتهایش تحسین شدهاست. در این اثر، تواضع و رفتار محافظهکارانهٔ بانو در ساختار بدنی او، چشمهایی با زاویهٔ پایین و انگشتانی قلابشده مشخص میشود. وی قدبلند و باریک است و با توجه به ایدهآلهای گوتیک، قدبلند رسم شدهاست. شانههایی باریک، موهایی بهسفتی بستهشده، پیشانی بلند و چارچوب ایجادشده با روسری، نشانههای بلندی قامت او هستند. هرچند که نام سوژه ثبت نشده و ویدن اثر را نامگذاری نکرده، این نقاشی تنها پرتره از یک زن است که فان در ویدن آن را امضا کردهاست.
با وجود عدمپایبندی فان در ویدن به اصول آرمانگرایی، او بهطور کلی در طراحی سوژههایش اغراق میکند. او مدلهایش را بسیار خوشلباس و با چهرههایی اغلب گرد تصویر کردهاست. ویدن سبک زیباییشناسی مخصوص به خود را داشته و پرترههایش از زنان اغلب شباهت قابلتوجهی با یکدیگر دارند.
از زمان اهدای نقاشی در سال ۱۹۳۷ میلادی تا کنون، این اثر در نگارخانهٔ ملی هنر واقع در واشینگتن، دی.سی. نگهداری میشود. پرترهٔ یک بانو سیوچهارمین اثر در کاتالوگ رزونهٔ ویدن است. از این اثر بهعنوان «مشهور میان تمامی پرترههای زنان در تمام مکاتب» یاد شدهاست.