نقاشی ارمنی
From Wikipedia, the free encyclopedia
نقاشی ارمنی مربوط به دوره ما قبل تاریخ قدمتی ۱۰ هزار ساله دارد (نقاشی بر دیوارهای غارها، سنگنگارهها) در عصر برنز (هزارههای ۵ تا ۳ پیش از میلاد) هنر کاربردی اساساً به صورت سفالگری نمود پیدا میکند (سفالهای رنگی زیبا، مزین به صور هندسی و نقش نگارههای گیاهی) (اکتشافات باستانشناسی در تپه شرش، کارنوت، وانادزور و غیره). بدون شک جام زرین کشف شده در کاوشهای باستانشناسی تپه «آرمگاه وانادزور» که مزین به ۶ شیر میباشد، یکی از زیباترین نمونههای هنر فلزکاری در هزاره دوم قبل از میلاد میباشد.
مشخصه بارز هنر مینیاتور ارمنی که نمونههای اولیه کشف شده آن مربوط به سده ۶ میلادی میباشند رنگ آمیزی زیبا و سبکهای متنوع آن میباشد. انجیلهای مزین به مینیاتور باقیمانده از سدههای دهم و یازدهم میلادی که نام استادان نقاش آن مشخص نمیباشد دارای ارزش هنری فوقالعاده ایی میباشد. این انجیلها با نامهای «انجیل اچمیادزین» (سال ۹۸۹ م)، «انجیل وهاپار» (سده دهم میلادی)، «انجیل موقنی» (سال ۱۰۳۸ میلادی) شناخته شده میباشند. «انجیل اچمیادزین» دارای جلدی نفیسی از عاج فیل میباشد و در آن ۴ مینیاتور منحصر به فرد از سده ششم میلادی حفظ شدهاست. یکی از سبکهای اصلی هنر مینیاتور ارمنی تزئین کتب و نسخ دست نوشته میباشد. استاتید مینیاتوریست با استفاده از آبرنگ، گواش و رنگهای چسبی در حاشیه صفحات کتب و نسخ دست نوشته طرحهای گرافیکی و مناظر زیبایی با موتیفهای گیاهی و حیوانی به یادگار گذاشتهاند. در سده میانه هنر مینیاتور ارمنی با سبکها و مکاتب مختلفی نمود پیدا کردهاست. مشهورترین این سبکها و مکاتب «واسپوراکان»، «آنی»، «کیلیکیه»، «گلادزور»، «داتو»، «جلفا» (ایران) و «کریمه» میباشند، که از ترکیب آنها هنر مینیاتور ارمنی به وجود آمدهاست.