معزالدین محمد غوری
از سلسله پشتونها غور بود / From Wikipedia, the free encyclopedia
معزالدین محمد از سلسله غوریان افغانستان (۱۱۴۹ م. ، ۱۲۰۶ م.) همچنان مشهور به شهابالدین محمد (پیش از سلطنت) و محمد غوری، از سلاطین دودمان غوریان بود که از سال ۱۱۷۳ تا ۱۲۰۶ م. همراه با برادرش غیاثالدین غوری و از سال ۱۲۰۳ الی ۱۲۰۶ م. به تنهایی در غور سلطنت کرد. غیاثالدین محمد سلطنت غوریان را از پایتختش شهر فیروزکوه اداره میکرد و معزالدین محمد سلطنت را به هندوستان گسترش میداد چنانکه پایههای حکومت اسلامی را در جنوب آسیا پی ریزی کرد و باعث تسلط ۵۰۰ ساله مسلمانان بر شبه قاره هند گردید.
سلطان معزالدین محمد غوری (سوری) | |
---|---|
سلطان اعظم سلطان غازی اسکندر ثانی قهرمان اسلام | |
سلطنت | ۱۱۷۳–۱۲۰۳ (همراه با سلطان غیاثالدین محمد غوری)؛ ۱۲۰۳–۱۲۰۶ (سلطنت بهطور فردی) |
پیشین | سلطان غیاثالدین محمد غوری |
جانشین | غور: غیاثالدین محمود غزنی: تاجالدین یلدز بامیان: جلالالدین علی دهلی: قطبالدین ایبک بنگال: بختیار خلجی مولتان: ناصرالدین قباچه سند: بنگار بن چانسور بیانه: بهاالدین طغرل |
زاده | ۱۱۴۹ غور، جزئی از کشور افغانستان امروزی |
درگذشته | ۱۵ مارس ۱۲۰۶ میلادی پاکستان |
آرامگاه | |
خاندان | دودمان غوریان |
پدر | بهاءالدین سام یکم |
پدر معزالدین محمد بهاءالدین سام غوری (۵۳۸ ه.ق- ۶۰۲ ه.ق) و مادر او دختر ملک بدرالدین گیلانی از نسب شَنسَبانیان بود. در سال ۵۶۹ ه.ق معزالدین به فیروزکوه نزد برادرش رفت و مورد توجه و استقبال او قرار گرفت و به مقام سپهسالاری منصوب شد. پس از یکسال با قهر، فیروز کوه را ترک کرد و به سیستان رفت. غیاثالدین از برادر خود رفع کدورت کرد، او را به فیروز کوه بازگرداند و حکومت ولایت آستینه و کجوران را به معزالدین محمد داد. یکی از مهمترین فعالیتهای نظامی او در این زمان جنگ با غزان در سال ۵۶۹ ه.ق بود که غزنین را به اشغال خود درآورده بودند اما سرانجام غیاثالدین محمد آنها را شکست داد و حکومت غزنین را به معزالدین سپرد. معزالدین از طرف برادرش مأمور لشکرکشی به خراسان و هندوستان شد که بخشی در عهد حکومت خودش بودهاست. معزالدین مشغول آماده کردن سپاه برای حمله به خوارزم بود که برادرش غیاث الدین در گذشت و پس از انجام اقدامهای لازم به تاج و تخت سرزمینی نسبتاً بزرگ و بدون رقیب دست یافت. در اولین اقدام برای جلوگیری از درگیریهای داخلی، شهرهای بُست، فراه و اسفراز را به برادرزادهٔ خود غیاث الدین محمد، فیروزکوه و زمین داور را به داماد و پسر عموی خود ملک ضیاءالدین و هرات را هم به خواهر زادهٔ خویش ناصرالدین آلپ غازی واگذار کرد.[1]