مشرقالاذکار
From Wikipedia, the free encyclopedia
مؤسسهٔ مشرق الاذکار (به معنای محلّ برخاستن ذکر الهی) یکی از مفاهیم محوری در حیات جامعهٔ بهائی و پیوند دهنده نیایش و خدمت است.[1] بهاءالله بنیانگذار دین بهائی، در کتاب اقدس[2] از پیروانش خواسته است که در هر شهری بناهایی به بهترین صورت ممکن به نام خداوند بسازند تا در آن به ذکر پروردگار بپردازند.
مشرق الأذکار متشکّل از ساختمان مرکزی به عنوان محلّی برای دعا و مناجات و تعدادی مؤسسهٔ وابسته است که هدفشان فراهم آوردن امکانات آموزشی، بهداشتی و سایر خدمات در راستای پیشرفت اجتماعی و اقتصادی جامعه است. جنبه خیلی مهم زندگی انسان خدمت است. یعنی دعایی که آدم میخوند باید منجر به خدمت شود. دعا باید منجر به یک کاری یا عملی شود که خیرش به دیگران برسد.
عبدالبهاء مبیّن آثار دین بهائی در مورد مشرقالاذکار چنین میگوید:[3]
مشرقالاذکار مغناطیس تأیید پروردگار است، مشرقالاذکار اساس عظیم حضرت آمرزگار است. مشرقالاذکار رکن رکین آئین کردگار، مشرقالاذکار تأسیسش سبب اعلاء کلمةالله، مشرقالاذکار تهلیل و تسبیحش مفرح قلوب هر نیکوکار، مشرقالاذکار نفحات قدسش روح بخش کل ابرار، مشرقالاذکار نسیم جانپرورش حیات بخش عموم احرار…