محمدجواد ظریف
سیاستمدار و دیپلمات ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
محمّدجواد ظریف خوانساری (زادهٔ ۱۷ دی ۱۳۳۸) سیاستمدار و دیپلمات ایرانی است که در دولتهای یازدهم و دوازدهم سمت وزیر امور خارجه ایران را بر عهده داشت.[4] او همچنین از اعضای شورای عالی جمعیت هلالاحمر و دانشیار دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران است.[5][6]
محمّدجواد ظریف | |
---|---|
شصت و پنجمین وزیر امور خارجه | |
دوره مسئولیت ۲۴ مرداد ۱۳۹۲ – ۳ شهریور ۱۴۰۰ | |
رئیسجمهور | حسن روحانی |
قائممقام | مرتضی سرمدی |
پس از | علیاکبر صالحی |
پیش از | حسین امیرعبداللهیان |
سفیر ایران در سازمان ملل متحد | |
دوره مسئولیت ۳ تیر ۱۳۸۱[1] – ۳ مرداد ۱۳۸۶ | |
رئیسجمهور | سید محمد خاتمیمحمود احمدینژاد |
پس از | محمدهادی نژادحسینیان |
پیش از | محمد خزاعی |
اطلاعات شخصی | |
زاده | محمدجواد ظریف خوانساری ۱۷ دی ۱۳۳۸ (۶۴ سال) تهران، ایران |
حزب سیاسی | بدون عضویت حزبی |
همسر(ان) | مریم ایمانیه (ا. ۱۳۵۸) |
فرزندان | ۲[2] |
هیئت دولت | دولت یازدهمدولت دوازدهم |
جایزهها | نشان لیاقت و مدیریت (درجهٔ ۱)نشان عقاب آندی (صلیب بزرگ)نشان دوستی |
امضا | |
پسزمینههای علمی | |
تحصیلات | مطالعات بینالملل (روابط؛ حقوق) |
دانشگاه | دانشگاه ایالتی سان فرانسیسکو[3]دانشگاه کلمبیا (رها کرد)[3]دانشگاه دنور |
عنوان پایاننامه | Self-Defense in International Law and Policy (۱۹۸۸) |
کار علمی | |
زمینهٔ تخصصی/حوزه کاری | مطالعات بینالملل |
نهاد | دانشگاه تهران |
او دانشآموختهٔ کارشناسی ارشد روابط بینالملل از دانشگاه ایالتی سانفرانسیسکو و همچنین کارشناسی ارشد مطالعات بینالملل و دکترای حقوق و روابط بینالملل از دانشگاه دنور است.[7] ظریف فعالیت شغلی خود را از سال ۱۳۵۷ در کنسولگری ایران در سانفرانسیسکو آغاز کرد. او از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۱ برای مدت ۱۰ سال، معاونت حقوقی و بینالملل وزارت امور خارجه را بر عهده داشت. وی برای مدت ۵ سال، در فاصله سالهای ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۶ به عنوان سفیر ایران در سازمان ملل متحد فعالیت میکرد.
ظریف در ۶ اسفند ۱۳۹۷ از سمت خود استعفا داد؛ ولی دو روز بعد، در هشتم اسفند ماه حسن روحانی با استعفا او موافقت نکرد و وی همچنان وزیر امور خارجه ایران باقی ماند.[8][9]
روز چهارشنبه ۳۱ ژوئیه ۲۰۱۹ وزارت خزانهداری آمریکا، محمدجواد ظریف را تحریم کرد و اظهار داشت وی سخنگو خامنهای است.[10] او در ۲۰ مهر ۱۴۰۱ توسط کانادا نیز تحریم شد.[11]
در ۵ اردیبهشت ۱۴۰۰، یک فایل صوتی از ظریف منتشر شد که حاوی سخنان ظریف در مورد مسائل کشور در زمینهٔ سیاست خارجی بود. این گفتگو با واکنشهای بسیاری از سوی رسانهها همراه بود.[12]