لژیونر
From Wikipedia, the free encyclopedia
لژیونرها (به فرانسوی: Légionnaire)(در لاتین: legionarius، جمع legionarii) سربازان کارکشته لژیونهای ارتش روم بودند. این سربازان در کنار گروههای کمکی و سوارهنظام، سرزمینها را در اواخر دوران جمهوری روم و سپس امپراتوری، تسخیر و از آنها در برابر حملات دشمنان دفاع میکردند. آنان دستهٔ بهخصوصی از سربازان روم بودند که همیشه در جنگها وظیفهٔ طلایهدار را داشتند و در خطمقدم واقع میشدند و برای نزدیک به شش قرن حافط مرزهای جمهوری روم و امپراتوری روم بودند.[1]
لژیونرهای رومی از شهروندان رومی زیر ۴۵ سال استخدام میشدند. در ابتدا آنها بیشتر از ایتالیای روم بودند، اما با گذشت زمان بیشتری آنها از استانها جذب میشدند. با انتقال لژیونرها به استانهای تازه تسخیر شده، آنها به رومیسازی جمعیت بومی و ادغام مناطق مختلف امپراتوری روم در یک سیاست کمک میکردند. لژیونرها علاوه بر جنگ، بسیاری از زیرساختهای امپراتوری روم مانند دیوارها، پلها و جادهها را ایجاد میکردند و به عنوان یک نیروی پلیس در استانها خدمت کردند.[2] آنها برای ۲۵ سال خدمت در لژیون ثبت نام میکردند و در هنگام بازنشستگی یک قطعه زمین یا پولی معادل آن را دریافت میکردند و اغلب به عضوی برجسته از جامعه تبدیل میشدند.[3]
لژیونر کلمهای فرانسوی است و بهطور کلی به بازیکنانی گفته میشد که در باشگاههایی به جز باشگاههای کشور خود بازی میکنند.