قانون بهداشت باروری فیلیپین
From Wikipedia, the free encyclopedia
قانون مسئولیت والدین و بهداشت باروری، که همچنین به عنوان قانون بهداشت باروری یا قانون RH شناخته میشود، و رسماً به عنوان قانون جمهوری شماره ۱۰۳۵۴ نامگذاری شدهاست، یک قانون فیلیپین است که دسترسی همگانی به روشهای پیشگیری از بارداری ، کنترل باروری، آموزش جنسی و مراقبت از مادر در فیلیپین را فراهم میکند.
قانون بهداشت باروری فیلیپین | |
---|---|
مجلس نمایندگان فیلیپین | |
قانونی که یک سیاست ملی در مورد والدین مسئول و سلامت باروری را ارائه میکند. | |
مصوبه | Republic Act No. 10354 |
وضعشده توسط | مجلس نمایندگان فیلیپین |
تاریخ وضع | ۱۹ دسامبر ۲۰۱۲ |
وضعشده توسط | مجلس سنای فیلیپین |
تاریخ وضع | ۱۹ دسامبر ۲۰۱۲ |
تاریخ امضا | ۲۱ دسامبر ۲۰۱۲ |
امضا شده توسط | بنیگنو آکینو |
تاریخ تقدیم لایحه | ۱۷ ژانویه ۲۰۱۳ |
تاریخچه تصویب قانون | |
لایحه پیشنهادی مجلس نمایندگان فیلیپین | قانون ارائه یک سیاست جامع در مورد مسئولیت پذیری والدین، سلامت باروری، جمعیت و توسعه، و اهداف دیگر |
مصوبه لایحه | House Bill 4244 |
تاریخ انتشار لایحه | ۲۱ ژانویه ۲۰۱۱ |
پیشنهاددهنده | ادسل لکمن |
شور اول | ۲۱ فوریه ۲۰۱۱ |
شور دوم | ۱۲ دسامبر ۲۰۱۲ |
شور سوم | ۱۷ دسامبر ۲۰۱۲ |
تصویب لایحه در کمیسیون | ۱۹ دسامبر ۲۰۱۲ |
لایحه پیشنهادی مجلس سنای فیلیپین | قانون ارائه یک سیاست ملی در مورد بهداشت باروری و جمعیت و توسعه |
مصوبه لایحه | Senate Bill 2865 |
تاریخ انتشار لایحه | ۶ جون ۲۰۱۱ |
پیشنهاددهنده | پیا کایتانو |
شور اول | ۶ ژوئن ۲۰۱۲ |
شور دوم | ۱۷ دسامبر ۲۰۱۲ |
شور سوم | ۱۷ دسامبر ۲۰۱۲ |
تصویب لایحه در کمیسیون | ۱۹ دسامبر ۲۰۱۲ |
تاریخ تصویب در نشست کمیسیون | ۱۹ دسامبر ۲۰۱۲ |
وضعیت: قابل اجرا |
در حالی که توافق کلی در مورد مفاد آن در مورد سلامت مادر و کودک وجود دارد، بحثهای زیادی در مورد دستور آن وجود دارد که دولت و بخش خصوصی فیلیپین بودجه و توزیع گسترده دستگاههای تنظیم خانواده مانند کاندوم، قرصهای ضدبارداری و IUD را تأمین کنند. همچنین باید دولت به انتشار اطلاعات در مورد استفاده از آنها از طریق تمام مراکز مراقبتهای بهداشتی ادامه دهد.
تصویب این قانون بحثبرانگیز و به شدت تفرقهانگیز بود و دانشگاهیان، مؤسسات مذهبی و شخصیتهای بزرگ سیاسی حمایت یا مخالفت خود را در حالی که تصویب طرح در قوه مقننه در جریان بود، اعلام کردند. مناظرات و تظاهرات داغ در حمایت و مخالفت با لایحه RH در سراسر کشور برگزار شد.
دادگاه عالی فیلیپین در مارس ۲۰۱۳ اجرای این قانون را در پاسخ به چالشها به تأخیر انداخت. در ۳ آوریل ۲۰۱۴، دادگاه حکم داد که این قانون «غیرقانونی» نیست اما هشت ماده را بهطور جزئی یا کامل حذف کرد.[1]
تاریخچه بهداشت باروری در فیلیپین به سال ۱۹۶۷ بازمیگردد که فردیناند مارکوس رئیسجمهور فیلیپین از جمله سران کشورهایی بود که اعلامیه جمعیت را امضا کرد. ۳۰ کشوری که در امضای این اعلامیه شرکت کردند، توسط دبیرکل سازمان ملل متحد، یو تانت، طی مراسمی در سازمان ملل در ۱۱ دسامبر ۱۹۶۷، یک روز پس از روز حقوق بشر، به رسمیت شناخته شدند.[2][3] فیلیپین موافقت کرد که مشکل جمعیت باید به عنوان عنصر اصلی توسعه اقتصادی بلندمدت در نظر گرفته شود؛ بنابراین، کمیسیون جمعیت ایجاد شد تا برای کاهش هنجار اندازه خانواده و ارائه اطلاعات و خدمات برای کاهش نرخ باروری تلاش کند.
از سال ۱۹۶۷، آژانس توسعه بینالمللی ایالات متحده (USAID) 80 درصد از کل کالاهای تنظیم خانواده (مواد پیشگیری از بارداری) را به عهده گرفت که به ۳ دلار میرسید. در سال ۱۹۷۵، ایالات متحده یادداشت مطالعه امنیت ملی ۲۰۰: پیامدهای رشد جمعیت در سراسر جهان برای امنیت ایالات متحده و منافع خارج از کشور (NSSM200) را به عنوان سیاست خود اتخاذ کرد. این سیاست به اقدامات کنترل جمعیت و ترویج پیشگیری از بارداری در میان ۱۳ کشور پرجمعیت، از جمله فیلیپین، برای کنترل رشد سریع جمعیت که به نظر آنها با منافع ملی سیاسی-اجتماعی ایالات متحده خصومت میکند، «اهمیت بالایی» میدهد، زیرا اقتصاد ایالات متحده به مقادیر زیاد و فزاینده مواد معدنی از خارج نیاز دارند، و این کشورها میتوانند نیروهای اپوزیسیون بیثبات کننده علیه ایالات متحده تولید کنند.
رؤسای جمهور مختلف نقطه نظرهای متفاوتی داشتند. رئیسجمهور فردیناند مارکوس برای توزیع سیستماتیک داروهای ضدبارداری در سراسر کشور فشار آورد. دولت کورازون آکوینو بر اعطای حق به زوجین برای داشتن تعداد فرزندانی که ترجیح میدهند متمرکز بود، در حالی که فیدل وی. راموس از کنترل جمعیت به مدیریت جمعیت تغییر موضع داد. جوزف استرادا از روشهای ترکیبی برای کاهش نرخ باروری با تمرکز بر جریان اصلی تنظیم خانواده استفاده کرد.
در سال ۱۹۸۹، کمیته قانونگذاران فیلیپین در مورد جمعیت و توسعه (PLCPD) تأسیس شد و «به تدوین سیاستهای عمومی قابل دوام که مستلزم قانون گذاری در مورد مدیریت جمعیت و توسعه اجتماعی-اقتصادی است» پرداخت. در سال ۲۰۰۰، فیلیپین اعلامیه هزاره را امضا کرد و متعهد شد که تا سال ۲۰۱۵ به اهداف اعلامیه هزاره، از جمله ارتقای برابری جنسیتی و سلامت، دست یابد. در سال ۲۰۰۳، USAID برنامه ۳۳ ساله خود را آغاز کرد که به وسیله آن وسایل پیشگیری از بارداری رایگان به کشور داده شد. دریافت کنندگان کمک مانند فیلیپین با چالش تأمین بودجه برنامه پیشگیری از بارداری خود مواجه بودند. در سال ۲۰۰۴، وزارت بهداشت فیلیپین (DOH) استراتژی خوداتکایی ضدبارداری فیلیپین را معرفی کرد و ترتیبی داد که این کمکها با داروهای ضدبارداری داخلی جایگزین شوند.
در اوت ۲۰۱۰، دولت اعلام کرد که یک کار مشترک با USAID در اجرای یک استراتژی بازاریابی و ارتباطات جامع به نفع برنامهریزی خانواده به نام می «پلانو سیلا» دارند.