طرح ضربتی افزایش تولید بنزین
From Wikipedia, the free encyclopedia
طرح ضربتی افزایش تولید بنزین به دنبال افزایش تحریمهای بینالمللی در ۶ مجتمع پتروشیمی شازند اراک، جم، برزویه (نوری)، امیر کبیر، واحد آروماتیک بندر امام و بوعلی سینا با ظرفیت تولید روزانه ۱۵ تا ۱۷ میلیون لیتر بنزین و ۹ میلیون لیتر گازوئیل آغاز شد.[1] قانون تحریم همهجانبه ایران در سال ۱۳۷۷ به تصویب کنگره آمریکا رسید.[2] این تحریمها رئیسجمهور آمریکا را قادر میسازد تا شرکتهای خارجی که به ایران بنزین و دیگر فراوردههای نفتی پالایش شده را صادر میکنند، مجازات کند.[3] در سال ۱۳۸۹ در حالی که ایران چهارمین صادرکننده بزرگ نفت در جهان و دومین در اوپک بود، ظرفیت پالایش نفت به اندازه کافی برای پاسخگویی به تقاضای خود را نداشت، و بر اساس گزارشها ۴۰٪ بنزین و ۱۱٪ سوخت گازوییل مصرفی خود را وارد میکرد. ایران در حال دو برابر کردن ظرفیت تولید بنزین تا ۴۸۰ هزار متر مکعب در روز تا سال ۲۰۱۲ میلادی است، که در آن نقطه ممکن است تبدیل به یک صادرکننده خالص بنزین شود.[2]
پیش از تصویب تحریم بنزین علیه ایران، مسعود میر کاظمی، وزیر نفت، اجرای طرح ضربتی افزایش تولید بنزین یا همان طرح تولید بنزین از طریق واحدهای پتروشیمی را اعلام کرده بود. وی اعلام کرد:
ما در مرحله اول این طرح همه واحدهای پتروشیمی را درگیر نکردهایم و تولید را با ۱۴ میلیون لیتر در روز شروع کردهایم که با در نظر گرفتن ۴۴ میلیون لیتر تولید فعلی پالایشگاهها، توان تولید بنزین داخلی به ۵۸ میلیون و ۵۰۰ هزار لیتر در روز میرسد که به این ترتیب جمهوری اسلامی عملاً موضوع تحریم بنزین را بی اثر میکند.
این طرح در ۳ مجتمع پتروشیمی بوعلی، بندر امام خمینی و پتروشیمی برزویه کلید خورد.[4] و دست کم تا تابستان سال ۱۳۹۲ بنزین در پتروشیمیها تولید شد.[5]
عبدالحسین بیات دربارهٔ چگونگی تولید بنزین در پتروشیمی گفت:[6]
در واحدهای پتروشیمی جم، اراک و امیرکبیر محصولی به نام بنزین پیرولیز پس از فراورش به بنزین معمولی تبدیل میشود.