زادآوری در اسارت
From Wikipedia, the free encyclopedia
زادآوری در اسارت (به انگلیسی: Captive breeding) که با عنوان تکثیر در اسارت (captive propagation) نیز شناخته میشود، فرایند نگهداری گیاهان یا جانوران در محیطهای کنترلشده، مانند ذخیرهگاه حیات وحش، باغوحشها، باغهای گیاهشناسی و دیگر امکانات حفاظتی است. گاهی برای کمک به گونههایی استفاده میشود که توسط اثر فعالیتهای انسانی مانند تغییر اقلیم، نابودی زیستگاه، گسستگی زیستگاه، شکار یا ماهیگیری، آلودگی، شکارگری، بیماری و انگلی در معرض تهدید قرار میگیرند.[1]
تکنیکهای پرورش در اسارت با نخستین اهلی کردن جانورانی مانند بز و گیاهانی مانند گندم، حداقل ۱۰۰۰۰ سال پیش آغاز شد.[2] این شیوهها با ظهور نخستین باغوحشها، که بهعنوان باغوحشهای سلطنتی مانند هیراکونپولیس، پایتخت دوران پیشاتاریخ مصر، آغاز شد، گسترش یافت.[3]
برنامههای منطقهای برای حفاظت از گونههای در معرض خطر وجود دارد:
- آمریکا: طرح بقای گونهها (SSP) (انجمن باغ وحشها و آکواریومها (AZA)، انجمن باغ وحشها و آکواریومهای کانادا (CAZA)
- اروپا: برنامه گونههای در معرض خطر اروپا (EEP) (انجمن اروپایی باغ وحشها و آکواریوم EAZA)
- استرالیا: برنامه مدیریت گونههای استرالیا ASMP (انجمن باغ وحش و آکواریوم ZAA)
- آفریقا: برنامه حفاظت آفریقا (انجمن آفریقایی باغهای جانورشناسی و آکواریوم PAAZAB)
- ژاپن: فعالیتهای حفاظتی انجمن باغ وحشها و آکواریومهای ژاپن (JAZA)
- جنوب آسیا: فعالیتهای حفاظتی انجمن باغ وحش جنوب آسیا برای همکاری منطقهای SAZARC
- جنوب شرق آسیا: فعالیتهای حفاظتی انجمن باغ وحشهای جنوب شرق آسیا (SEAZA)