خودزنی
نوعی اختلال روانی یا شخصیتی / From Wikipedia, the free encyclopedia
خودزنی یا خودآسیبی (انگلیسی: Self-harm) به معنی این است که فرد آگاهانه به بدن خود آسیب برساند؛ طوریکه به خودکشی منجر نشود اما آثار آن باقی بماند. رایجترین نوع خودزنی زخمی کردن پوست با یک وسیله تیز است. انواع دیگر آن خراش انداختن و یا کندن عمدی پوست، سوزاندن، شکستن استخوان، خوردن سم، فرودادن چیزی در حلق یا کندن عمدی موی سر است. فرد در امر خودزنی دردی فیزیکی را به خود وارد کرده تا درد روحی را فراموش کند. معمولاً خوردن افراطی و سو مصرف مواد دارویی که به معده آسیب میرساند را جزء خودزنی و خود آسیبی به حساب نمیآورند.[1][2]
اطلاعات اجمالی خودزنی, تخصص ...
خودزنی | |
---|---|
زخمهای بهبودیافته روی بازو بر اثر خودزنی. | |
تخصص | روانپزشکی |
طبقهبندی و منابع بیرونی | |
آیسیدی-۱۰ | X60—X84 |
دادگان بیماریها | 30605 29126 |
پیشنت پلاس | خودزنی |
سمپ | D016728 |
بستن