خالد بن ولید
From Wikipedia, the free encyclopedia
خالد بن الوليد بن المغيره المخزومی (عربی: خالد بن الولید بن المغیرة المخزومی؛ متوفی ۶۴۲-م) فرمانده نظامی عرب در سدهٔ هفتم بود. او در ابتدا از طرف قریش لشکرکشی علیه محمد را رهبری کرد. او بعداً مسلمان شد و بقیه عمر خود را در خدمت محمد و دو خلیفه اول راشدین: ابوبکر و عمر گذراند. خالد در جنگ ارتداد علیه قبایل شورشی در عربستان در سالهای ۶۳۲–۶۳۳ حمله اعراب به ایران در سالهای ۶۳۳–۶۳۴ و جنگ اعراب و بیزانس در سالهای ۶۳۴–۶۳۸ نقش فرماندهی را بر عهده داشتهاست.[2]
اطلاعات اجمالی خالد بن ولید, نام بومی ...
خالد بن ولید | |
---|---|
نام بومی | عربی: خالد بن الوليد بن المغيرة المخزومي |
نام(های) دیگر | ابوسلیمان/ سیفالله |
زاده | ح. 592[1] مکه |
درگذشته | ۶۴۲ مدینه یا حمص |
آرامگاه احتمالی | مسجد خالد بن ولید، حمص، سوریه |
وفاداری | قریش (۶۲۵–۶۲۷ یا ۶۲۹) محمد (۶۲۷ یا ۶۲۹–۶۳۲) خلافت راشدین (۶۳۲–۶۳۸) |
شاخه نظامی | ارتش خلافت راشدین |
سالهای خدمت | ۶۲۹–۶۳۸ |
فرماندهی | |
جنگها و عملیاتها | در برابر مسلمانان:
با مسلمانان: سریه مؤته (۶۲۹) فتح مکه (۶۲۹/۳۰) غزوه حنین (۶۳۰) جنگهای ارتداد (۶۳۲م - ۶۳۳م) فتح شام بهدست مسلمانان حمله اعراب به ایران |
همسر(ان) | اسما بنت انس بن مدرک ام تمیم بنت منهل |
فرزندان | عبدالرحمن مهاجر سلیمان |
بستن