تجاوز به زنان اهل سابین
From Wikipedia, the free encyclopedia
تجاوز به زنان اهل سابین، بخشی از تاریخ افسانهای رم باستان است که طی آن، نخستین نسل از مردان رومی، برای خویشتن همسرانی از خانوادههای سرزمین سابین، که در همسایگی آنها قرار داشته، میربایند (در این زمینه باید توجه داشت که کلمه تجاوز در اینجا، از ریشه raptio در زبان لاتین گرفته شده که بیشتر به معنای ربودن است و از آن، به جای معنای متداول امروزی کلمهٔ تجاوز که به مفهوم تعرّض جنسی میباشد، استفاده شدهاست).
این افسانه که توسط تیتوس لیویوس (در کتاب از پیدایش روم) و پلوتارک (در کتاب حیات مردان نامی) برای آثار هنری ارائه شده در عصر رنسانس و بعد از رنسانس، سوژهای فراهم آورده بود که به مدد آن، هنرمندان ترکیبی از یک الهام بخش مناسب که از جسارت و شجاعت رومیان باستان حکایت داشت را، به همراه فرصتی برای به تصویر کشیدن تصاویر متعددی از افراد با لباسهای نیمه برهنه، بدست آورده بودند، و بدینگونه مبارزهای به شدت پرشور برای آنان رقم خورده بود. از جمله موضوعات قابل مقایسه با این داستان کلاسیک مربوط به عصر باستان، میتوان به نبرد لاپیتها و سنتاورسها و همینطور موضوع معروف به آمازونوماچی که نبرد میان تسئوها با آمازونها اشاره نمود.[1]