تاریخچه سیاست خارجی و دفاع ملی در حزب جمهوریخواه
From Wikipedia, the free encyclopedia
حزب جمهوریخواه ایالات متحده آمریکا در طول مدت موجودیت خود دیدگاههای مختلفی در مورد سیاست خارجی و دفاع ملی داشتهاست. بهطور کلی، این حزب از یک سیاست خارجی نظامی گرایانه تر (به استثنای عناصر انزواطلب و لیبرترین) دفاع کردهاست. رؤسای جمهور جمهوریخواه در طول تاریخ آمریکا به جنگهای متعددی پیوسته یا آغاز کردهاند که نتایج مختلفی داشتهاست.
جمهوری خواهان از فراخوان وودرو ویلسون برای ورود آمریکا به جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۷ حمایت کردند و فقط از اینکه او برای رفتن به جنگ بسیار کند بود شاکی بودند. جمهوریخواهان در سال ۱۹۱۹ با درخواست او برای ورود به جامعه ملل مخالفت کردند. اکثریت این حزب با ملاحظاتی از جامعه ملل حمایت کردند. اقلیتی از آن مخالف عضویت در هر شرایطی بودند. جمهوریخواهان در دهه ۱۹۲۰ از خلع سلاح جهانی و در دهه ۱۹۳۰ انزواطلبی حمایت کردند.[1] اکثر جمهوری خواهان تا زمان حمله ژاپن به پرل هاربر در سال ۱۹۴۱، به شدت با مداخله در جنگ جهانی دوم مخالفت کردند. با این حال، تا سال ۱۹۴۵، بینالمللیگرایان که از سیاستهای جنگ سرد، مانند دکترین ترومن، طرح مارشال و ناتو حمایت میکردند در این حزب مسلط شدند.