تاد هینز
فیلمنامهنویس، بازیگر، و کارگردان آمریکایی / From Wikipedia, the free encyclopedia
تاد هِینز (انگلیسی: Todd Haynes؛ زادهٔ ۲ ژانویه ۱۹۶۱) فیلمساز آمریکایی است. او با ساخت فیلم کوتاه بحثبرانگیز سوپراستار: داستان کارن کارپنتر (۱۹۸۷) نگاه عموم را به خود جلب کرد. این اثر با گذشت زمان به فیلمی محبوب تبدیل شد.[1][2] نخستین کارگردانی بلندش، سم (۱۹۹۱)، او را به شخصیتی در سینمای هنجارشکن تبدیل کرد. سم برنده جایزه بزرگ هیئت داوران جشنواره فیلم ساندنس شد و بهعنوان اثری مهم در سینمای کوئیر نو شناخته میشود.
تاد هینز | |
---|---|
زادهٔ | ۲ ژانویهٔ ۱۹۶۱ (۶۳ سال) لس آنجلس، کالیفرنیا، ایالات متحده |
محل تحصیل | دانشگاه براون (بیای) کالج بارد (کارشناسی هنرهای زیبا) |
پیشه |
|
سالهای فعالیت | ۱۹۸۵–اکنون |
هینز برای دومین فیلم بلندش، ایمن (۱۹۹۵)، که شرح نمادینی از یک زن خانهدار مبتلا به حساسیت شیمیایی چندگانه است، مورد تحسین قرار گرفت. ایمن بعدها از سوی نظرسنجی سینمایی ویلج ویس بهعنوان بهترین فیلم دههٔ ۱۹۹۰ برگزیده شد. فیلم بعدی او، معدن طلای مخملی (۱۹۹۸)، ادای احترامی به دوران گلم راک دههٔ ۱۹۷۰ است. این فیلم در جشنواره فیلم کن ۱۹۹۸ جایزه ویژه هیئت داوران را بابت بهترین مشارکت هنری دریافت کرد.
هینز با دور از بهشت (۲۰۰۲) تحسین و موفقیت جریان اصلی را به دست آورد و برای نخستین بار نامزد جایزه اسکار شد. او به کارگردانی فیلمهای مورد ستایش منتقدان مانند من آنجا نیستم (۲۰۰۷)، کارول (۲۰۱۵)، شگفتزده (۲۰۱۷)، آبهای تیره (۲۰۱۹)، و می دسامبر (۲۰۲۳) ادامه داد. او نخستین مستند بلند خود با نام ولوت آندرگراوند (۲۰۲۱) را نیز کارگردانی کرد. هاینز کارگردانی و نویسندگی مینیسریال میلدرد پیرس (۲۰۱۱) را بر عهده داشت که برای آن نامزد سه جایزه امی ساعات پربیننده شد.