استیلکولین
یک واسطهٔ شیمیایی مرتبط با دستگاه عصبی / From Wikipedia, the free encyclopedia
استیلکولین (به انگلیسی: Acetylcholine)، (مخفف: ACh)، اِستِری از ویتامین ب ۴ و جوهر سرکه است که ناقل شیمیایی در بسیاری از سیناپسهای (پیوندگاههای) عصبی است. مولکول استیلکولین یکی از مهمترین انتقالدهندههای عصبی است. این ماده مسئول انتقال عصبی چه در دستگاه عصبی مرکزی و چه در دستگاه عصبی محیطی در انسان و در بسیاری از جانداران دیگر است. در طول تاریخ بشر، این اولین انتقالدهندهٔ عصبی بود که کشف شد.
دادههای بالینی | |
---|---|
نامهای دیگر | ACh |
دادههای فیزیولوژیک | |
بافتهای منبع | نورونهای حرکتی، دستگاه عصبی پاراسمپاتیک، مغز |
بافتهای هدف | ماهیچههای اسکلتی، مغز و بسیاری از اندامهای دیگر |
گیرندهها | گیرندههای موسکارینی و نیکوتینی |
آگونیستها | نیکوتین، موسکارین، مهارکنندههای استیلکولین استراز |
آنتاگونیستها | توبوکورارین، آتروپین |
پیشماده | کولین، استیل-کوآ |
بیوسنتز | کولین استیل ترنسفراز |
متابولیسم | استیلکولین استراز |
شناسهها | |
| |
شمارهٔ سیایاس | |
پابکم CID | |
IUPHAR/BPS | |
دراگبنک | |
کماسپایدر | |
UNII | |
KEGG | |
ChEBI | |
ChEMBL | |
عدد ئی | E1001(i) (additional chemicals) |
CompTox Dashboard (EPA) | |
ECHA InfoCard | 100.000.118 |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C7H16NO۲ |
جرم مولی | ۷۰۰۲۱۴۶۲۱۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰♠۱۴۶٫۲۱۰ g·mol−1 |
هنگامی که پیام عصبی به انتهای عصب میرسد، استیلکولین که در آنجا به صورت ریزدانههایی انباشته شدهاست، رها میشود و با مولکول گیرندهٔ پیام در غشای پسپیوندگاهی یا غشای صفحهٔ انتهایی عصب حرکتی رشتهٔ ماهیچهای، ترکیب میشود. در اینجا، استیلکولین تراوایی غشا را تغییر میدهد و تغییر کوچکی در پتانسیل غشا پدیدمیآورد. اگر بسامد این تغییرات به اندازهٔ کافی زیاد باشد، سلول را دیپولاریزاسیون میکند.[1]
استیلکولین باعث انقباض ماهیچه میشود و نورونهای حرکتی دستگاه عصبی به منظور فعال شدن ماهیچهها آن را آزاد میکنند. یکی از کاربردهای معمول استیلکولین در پزشکی، تحریک ماهیچهٔ حلقوی عنبیه جهت تنگ کردن مردمک چشم طی لیزیک است.[2]