Ĵaza violonĉeloludo
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ĵaza violonĉeloludo signifas la rolon de la violonĉelo kaj ĝiaj plej gravaj instrumentistoj en la ĵazo.
Violonĉelo estis – malsame ol ĝiaj „parencoj“ violono kaj kontrabaso – en ĵazmuziko longtempe ekzota instrumento. Komence oni rigardis en ĵazo la violonĉelon kiel „kontrabaseto“, ĉar la unuaj muzikistoj, kiuj uzis la violonĉelon soloe, estis ĵazbasistoj, kiuj uzis ĝin kiel vicinstrumento.[1] Nur fine de la 1940-aj jaroj Harry Babasin kaj Oscar Pettiford ĝin enkondukis en la ĵazinstrumentaron. Ekde la 1970-aj jaroj ekzistas pli kaj pli nuraj violonĉelistoj, kiuj uzas la instrumenton ankaŭ kiel soloinstrumento en ĵazo kaj en ĵazinfluita improvizomuziko.