Σφενδόνη (εξέγερση)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Σφενδόνη (γαλλικά: La Fronde) ήταν μια σειρά εξεγέρσεων στη Γαλλία μεταξύ 1648 και 1653, που έλαβαν χώρα εν μέσω του Γαλλο-ισπανικού πολέμου, που είχε αρχίσει το 1635. Η βασιλική εξουσία αντιμετώπισε τις συνδυασμένες εξεγέρσεις των πριγκίπων, των ευγενών, των Παρλαμέντων[1] και της πλειοψηφίας του γαλλικού λαού αλλά κατάφερε να τις εξουδετερώσει.
Πρόκειται για δύο εξεγέρσεις, πρώτη η Σφενδόνη του Παρλαμέντου και δεύτερη αυτή των Πριγκίπων.[2] Η χρονική στιγμή της εκδήλωσης της πρώτης εξέγερσης της Σφενδόνης, αμέσως μετά τη συνθήκη της Βεστφαλίας (1648) που έληξε τον Τριακονταετή Πόλεμο, ήταν σημαντική. Αυτή η περίοδος εξεγέρσεων σηματοδοτεί μια βίαιη αντίδραση στην άνοδο της μοναρχικής εξουσίας στη Γαλλία που άρχισε από τον Ερρίκο Δ΄, συνεχίστηκε από τον Λουδοβίκο ΙΓ΄ και ενισχύθηκε από τον πρωθυπουργό του τελευταίου, καρδινάλιο Ρισελιέ και τον διάδοχό του καρδινάλιο Μαζαρέν. Ο καρδινάλιος Μαζαρέν, πρωθυπουργός επί αντιβασιλείας και συνεχιστής της πολιτικής του Ρισελιέ, είχε πρωταρχικό ρόλο στην κρίση και τελικά κατάφερε να επιβληθεί.
Η Σφενδόνη άρχισε στις 15 Ιουνίου 1648 με την ανακοίνωση των 27 άρθρων του Παρλαμέντου και τελείωσε στις 3 Αυγούστου 1653 με την υποταγή της πόλης του Μπορντώ.
Αντιπροσώπευε την τελική προσπάθεια της γαλλικής αριστοκρατίας να αναμετρηθεί με τον βασιλιά, προσπάθεια η οποία απέτυχε. Μακροπρόθεσμα, η Σφενδόνη εξυπηρέτησε την ενίσχυση της βασιλικής εξουσίας αλλά εξασθένησε την οικονομία. Επίσης, διευκόλυνε την εμφάνιση της απόλυτης μοναρχίας.[3]