Σκοτ Τζόπλιν
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Σκοτ Τζόπλιν (αγγλικά: Scott Joplin, 24 Νοεμβρίου 1868 – 1 Απριλίου 1917) ήταν Αμερικανός συνθέτης και πιανίστας. Ονομάστηκε "βασιλιάς του ράγκταϊμ",[6] συνέθεσε περισσότερα από 40 κομμάτια ράγκταϊμ,[7] ένα μπαλέτο ράγκταϊμ και δύο όπερες. Ένα από τα πρώτα και πιο δημοφιλή κομμάτια του, το "Maple Leaf Rag", έγινε η πρώτη και πιο σημαντική επιτυχία του είδους, ενώ αργότερα αναγνωρίστηκε ως το βασικό κομμάτι ράγκταϊμ.[8] Ο Τζόπλιν θεωρούσε το ράγκταϊμ μορφή κλασικής μουσικής που προοριζόταν να παίζεται σε αίθουσες συναυλιών και περιφρονούσε σε μεγάλο βαθμό την απόδοσή του ως μουσική για σαλούν.
Σκοτ Τζόπλιν | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Scott Joplin (Αγγλικά) |
Ψευδώνυμο | The King of Ragtime και Vua của Ragtime |
Γέννηση | 1868 Τεξαρκάνα Linden |
Θάνατος | 1 Απριλίου 1917[1][2] Νέα Υόρκη[3] |
Αιτία θανάτου | neurosyphilis |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
Τόπος ταφής | Saint Michael's Cemetery |
Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
Σπουδές | George R. Smith College |
Ιδιότητα | πιανίστας, συνθέτης[4], παίκτης πάντζο και μουσικός της τζαζ[5] |
Όργανα | πιάνο, κιθάρα, βιολί και cornet |
Είδος τέχνης | Ράγκταϊμ |
Σημαντικά έργα | Maple Leaf Rag και The Entertainer |
Βραβεύσεις | Pulitzer Prize Special Citations and Awards (1976) |
Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Ο Τζόπλιν μεγάλωσε σε μουσική οικογένεια σιδηροδρομικών εργατών στην Τεξαρκάνα του Άρκανσο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1880, ταξίδεψε στον Αμερικανικό Νότο ως πλανόδιος μουσικός. Πήγε στο Σικάγο για την Διεθνή Έκθεση του 1893, η οποία βοήθησε να γίνει το ράγκταϊμ ιδιαίτερα δημοφιλές μέχρι το 1897. Ο Τζόπλιν μετακόμισε στη Σεντάλια του Μιζούρι το 1894 και εργάστηκε ως δάσκαλος πιάνου. Άρχισε να δημοσιεύει μουσική το 1895 και το τραγούδι του "Maple Leaf Rag" το 1899 του έφερε φήμη και σταθερό εισόδημα. Το 1901, ο Τζόπλιν μετακόμισε στο Σεντ Λούις και δύο χρόνια αργότερα έγραψε την πρώτη του όπερα, με τίτλο A Guest of Honor, η οποία κατασχέθηκε —μαζί με όλα του τα υπάρχοντα— για χρέη σε λογαριασμούς και πλέον θεωρείται χαμένη.[9] Το 1907, ο Τζόπλιν μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να βρει παραγωγό για μια νέα όπερα. Το 1916, ο Τζόπλιν έπαθε άνοια ως αποτέλεσμα νευροσύφιλης και τον επόμενο χρόνο εισήχθη σε ψυχιατρείο, όπου και πέθανε. Ο θάνατός του θεωρείται ότι σηματοδοτεί το τέλος του ράγκταϊμ ως δημοφιλούς μουσικής μορφής.
Η μουσική του Τζόπλιν επανανακαλύφθηκε και ξανακέρδισε δημοτικότητα στις αρχές της δεκαετίας του 1970 με την κυκλοφορία ενός άλμπουμ του Τζόσουα Ρίφκιν που έκανε εκατομμύρια πωλήσεις.[10] Ακολούθησε η βραβευμένη με Όσκαρ ταινία του 1973 Το κεντρί, η οποία περιείχε αρκετές συνθέσεις του Τζόπλιν. Το Τριμονίσα, η δεύτερη όπερά του, ανέβηκε το 1972 και το 1976 του απονεμήθηκε μεταθανάτια Βραβείο Πούλιτζερ.