Πόλεμος της Γρανάδας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Πόλεμος της Γρανάδας (Guerra de Granada) ήταν μια σειρά στρατιωτικών εκστρατειών μεταξύ του 1482 και του 1491, κατά τη διάρκεια της βασιλείας των Καθολικών Μοναρχών Ισαβέλλας Α΄ της Καστίλλης και Φερδινάνδου Β΄ της Αραγωνίας, ενάντια στο Εμιράτο της Γρανάδας της δυναστείας των Νασριδών. Ολοκληρώθηκε με την ήττα της Γρανάδας και την προσάρτησή της από την Καστίλλη, τερματίζοντας κάθε ισλαμική κυριαρχία επί της Ιβηρικής Χερσονήσου.[1][2][3][4]
Πόλεμος της Γρανάδας | |||
---|---|---|---|
Μέρος της Ανακατάκτησης | |||
Η Συνθηκολόγηση της Γρανάδας σε πίνακα του Φρανθίσκο Πραδίγια (1882). | |||
Χρονολογία | Φεβρουάριος 1482 - 2 Ιανουαρίου 1492 | ||
Τόπος | Νοτιοανατολική Ιβηρική Χερσόνησος | ||
Έκβαση | Προσάρτηση της Γρανάδας στην Καστίλλη | ||
Αντιμαχόμενοι | |||
Ηγετικά πρόσωπα | |||
Απολογισμός | |||
|
Ο δεκαετής πόλεμος δεν ήταν μια συνεχόμενη προσπάθεια, αλλά μια σειρά εποχιακών εκστρατειών που ξεκινούσαν την άνοιξη και διακόπτονταν το χειμώνα. Οι Γραναδίνοι μαστίζονταν από εσωτερικές εμφύλιες συγκρούσεις, ενώ οι Χριστιανοί ήταν σε γενικές γραμμές συμφιλιωμένοι. Οι Γραναδίνοι υπέφεραν επίσης οικονομικά από το φόρο υποτέλειας που έπρεπε να πληρώνουν στην Καστίλλη για να αποφύγουν την κατάκτηση. Στον πόλεμο παρατηρήθηκε μια αποτελεσματική χρήση του πυροβολικού από τους Χριστιανούς, που βοήθησε στη γρήγορη κατάκτηση των πόλεων, καθώς διαφορετικά θα απαιτούνταν μεγάλες πολιορκίες. Στις 2 Ιανουαρίου 1492, ο Μωάμεθ ΙΒ΄ της Γρανάδας (Σουλτάνος Μποαμπντίλ) παρέδωσε το Εμιράτο της Γρανάδας, την πόλη της Γρανάδας και το παλάτι της Αλάμπρας στις καστιλλιάνικες δυνάμεις.[5]
Ο πόλεμος διενεργήθηκε από κοινού από την Ισαβέλλα του Στέμματος της Καστίλλης και τον Φερδινάνδο του Στέμματος της Αραγωνίας. Το μεγαλύτερο μέρος των στρατευμάτων και των οικονομικών κεφαλαίων για τον πόλεμο προήλθε από την Καστίλλη, ενώ και η Γρανάδα προσαρτήθηκε στο έδαφος της Καστίλλης. Το Στέμμα της Αραγωνίας είχε έναν λιγότερο σημαντικό ρόλο. Εκτός από την παρουσία του ίδιου του Βασιλιά Φερδινάνδου, η Αραγωνία παρείχε μια ναυτική δύναμη, όπλα και κάποιους οικονομικούς πόρους. Αριστοκράτες επωφελήθηκαν από την κατάκτηση των νέων εδαφών, ενώ ο Φερδινάνδος και η Ισαβέλλα ισχυροποίησαν την εξουσία και τους θρόνους τους.